اثربخشی آموزش تاب آوری بر امید به زندگی در زوجین شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر اثربخشی آموزش تاب آوری بر امید به زندگی در زوجین شهر شیراز بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با دو گروه کنترل و آزمایش بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین مراجعه کننده به مراکز روانشناختی شهر شیراز بود. برای تعیین حجم نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش) 20 نفر( و گروه کنترل ) 20 نفر( جایگزین شدند، سپس گروه آزمایش 8 جلسه آموزش تاب آوری دریافت و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد، بعد از پایان جلسات پس آزمون اجرا گردید. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه امید اسنایدر بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در سطح توصیفی از میانگین و انحراف استاندارد و در سطح استنباطی از تحلی کوواریانس استفاده شد. یافتهها نشان داد که آموزش تاب آوری بر میزان امید به زندگی در زوجین تاثیر معناداری دارد و باعث افزایش میزان امید به زندگی در آنها شده استP> 0/001 بنابراین لازم است که مسئولان آموزش های جهت افزایش تاب آوری در زوجین تدارک دیده تا منجر به افزایش میزان امید به زندگی زوجین شود.