اثرات هیستوپاتولوژیک آلاینده های نفتی بر بافت کبد وآبشش آبزیان

اثرات حاد ترکیبات نفتی در مرحله لاروی و جوانی ماهیان شامل تغییرات مورفولوژیک، هیستوپاتولوژیک و آسیبهای ژنتیکی میباشد. هیدروکربنهای آروماتیک حلقوی بیشترین تاثیرات را برماهیان استخوانی میگذارند. آبشش ها به دلیل سطح تماس فراوان با محیط و دیگر ویژگیهایی که دارد و همچنین کبد به دلیل بیشترین ارتباطی که با سم زدایی دارد، دو اندام بسیار مهم جهت مطالعه آلودگیهای شیمیایی بر ماهیان میباشند. اثرات هیستوپاتولوژیکی که در کبد ایجاد میشود درنتیجه اثر مستقیم آلاینده ها بر این بافتها میباشد این تغییرات بافتی شامل: پرخونی، هیپرتروفی هسته و نکروز در کبد و همچنین برآمدگی اپیتیلیوم، بهم چسبیدن لاملاها، خون مردگی و نکروز در آبشش میباشد. وضعیت بافتی نامطلوبی که درماهیان در اثر برخی از آلاینده ها از جمله آلاینده های نفتی ایجاد میشود ناشی از قرار گرفتن دراز مدت اثرات این آلاینده ها میباشد. اگرچه ممکن باعث مرگ ماهیها نشود ولی در رشد و در عملکرد زندگی طبیعی ماهیان اثر میگذارند.