رابطه ارزش ماسه ای با ظرفیت باربری در لایه اساس راه سازی

زیر ساختهای حمل و نقل جادهای دومین نقش اساسی را در تامین ایمنی عبور و مرور پس از عامل انسان به عهده دارند. تجربه و بررسیها نشان داده است اغلب مشکلات ایمنی موجود در پروژه های راهسازی ریشه در مسائل ژئوتکنیکی دارد. زیرسازی و روسازی راه در مناطق سرد سیر و بارانی از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است تا حدی که در مواردی به دلیل نامناسب بودن خاک و مصالح زیر اساس و اساس از نظر مشخصات فنی، مجبور به تعویض یا تثبیت آن هستیم که این امر هزینه بسیار بالایی دارد. امروزه در تعاریفی که از لایه اساس در راهسازی ارایه می نمایند اغلب به لایه اساس یک وظیفه مهم می دهند و این وظیفه هدایت آبهای نفوذی به خارج از جسم جاده است. خاصیت زهکش بودن لایه ربط جدی به ارزش ماسه ای دارد. ارزش ماسه ای معیاری هست که مقدار رس و لای را در یک مخلوط نسبت به سنگدانه های ریز مشخص می کند.اگر مقدار رس و لای در یک مخلوط زیر اساس و یا لایه اساس زیاد باشد حد روانی و خمیری مسئله ساز شده و احتمال تورم لایه بالا می رود که بعد ها ممکن است آسفالت را بلند کند و هرچه مقدار ریز دانه بیشتر باشد مقدار نفوذ پذیری در لایه کم می شود. کار ارزش ماسه ای در واقع حذف خاصیت مویینگی جهت لایه و همچنین مصالح قابلیت فیلترینگ داشته باشند که این موضوع برای مناطق سردسیر خیلی ارزشمند است که در یخبندان و ذوب یخ ها باعث عدم تورم لایه های روسازی می شود. می توان گفت رابطه ارزش ماسه ای و ظرفیت باربری در مصالح این است که هرچه ارزش ماسه ای بالاتر باشد ظرفیت باربری هم بیشتر است و هرچه ارزش ماسه ای پایین تر باشد ظرفیت باربری هم پایین تر می باشد و همچنین با توجه به نتایج آزمایشگاهی در حالت دینامیکی و با اعمال لرزش به نمونه ها در هنگام بارگذاری میزان ظرفیت باربری در حالت دینامیکی نسبت به استاتیکی کاهش قابل ملاحضه ای پیدا می کند. در این پژوهش به بررسی و آزمایش به دست آوردن رابطه، چند نمونه مصالح در پروژه باند دوم محور توره - بروجرد مورد آزمایش قرار گرفنه است. در پایان تحلیل رابطه ارزش ماسه ای با ظرفیت باربری در حات استاتیکی و دینامیکی با توجه به شرایط مصالح مذکور جمع بندی گردید. نتایج بدست آمده از این تحقیق می تواند کمک موثری در جهت بهینه کردن کیفیت مصالح لایه اساس و کاهش هزینه در پروژه های راهسازی نماید.