بینامتنی قرآنی در ادعیهامام رضا علیه السلام

اصطلاح بینامتنیت از اصطلاحات نقد ادبی معاصر است و نظریه ای استکه درقرن حاضر توسط کریستوا زبان شناسی بلغاری مطرح شده است، براساس این نظریه هرمتنی براساس متونی که بیشتر خواندهایم معنا می دهدواستوار به رمزگانی است که بیشترشناخته ایم در قرن حاضر توسط کریستو زبان شناسی بلغاری مطرح شده است، براساس این نظریه هر متنی براساس متونی که بیشتر خوانده ایم معنا می دهد و استوار به رمزگانی است که بیشتر شناخته ایم . امام معصوم، قرآن تکوینی است که در خارج تجسم یافته است و تمامی رفتار، کردار و گفتار او، بازتاب و تجلی آیات قرآن مجید است. بااین مبنا، ادعیه امام رضا علیه السلام ازمنظر نظریه بینامتنی مورد بررسی قرار گرفت که نشان می دهد بیشترین شکل بینامتنی قرآنی در ادعیه به صورت نفی جزئی (اجترار) مفی متوازی (امتصاص) است و این امر بیانگر آن است که امام علیه السلام در مناجات خود، ضمن حفظ جوهره قرآنی از عبارت های قرآنی به زیبایی بهره برده است.