طراحی سیستم فازی اندازه گیری شاخص حجم بدن توسط الگوریتم ژنتیک

بسیاری از افراد خبره فرمول شاخص حجم بدن (BMI) را برای تشخیص میزان متناسب بودن قد و وزن افراد دقیق نمی دانند و از روش های دیگری نظیر اندازه گیری حجم بدن در حوضچه آب یا اندازه گیری دور شکم و نیز بر پایه تجربیات خود میزان تناسب بدن را تعیین می کنند. در این پروژه، به منظور ترکیب تجربیات فرد خبره با فرمول ریاضی و سایر اندازه گیری ها در تشخیص تناسب اندام، از یک سیستم مبتنی بر منطق فازی استفاده کرده ایم. با توجه به ماهیت غیر خطی فرمول BMI از الگوریتم ژنتیک برای تعیین مجموعه های فازی ورودی قد و وزن و نیز مجموعه های فازی خروجی لاغر، متناسب و چاق استفاده نموده ایم. همچنین دو روش غیرفازی سازی خطی و محاسبه مرکز ثقل را طراحی و مقایسه نموده ایم. به منظور تنوع داد ههای قد و وزن ورودی، از پایگاه داده درمانگاه دانشگاه ولیعصر(عج) رفسنجان که شامل دانشجویان از مناطق مختلف کشور می باشند، استفاده کرده ایم. نتایج به دست آمده نشان می دهد که روش مرکز ثقل برای غیرفازی سازی به روش خطی مزیت دارد. همچنین با توجه به ماهیت زبان شناختی متغیرهای سیستم فازی، یک سیستم خبره جهت پیشنهاد به کاربر با جملات خروجی قابل فهم برای کاربر طراحی گردید.