آسیب شناسی و هدایت تحولات بافتهای میانی شهر با تاکید بر رویکردحکمروایی شهری

شهردر تکاپوی رشد تاریخی خود، از لایه های متعددی تشکیل میشود که یکی از آن لایه ها، بافت میانی شهر است. از دیدگاه کارشناسان و برنامه ریزان شهری، بافت میانی شهرها از جمله بخشهای مهم و اثرگذار بر پیکره اصلی شهر قلمداد میشود. شکل فرسودگی و عدم برنامه ریزی صحیح برای این قسمتها، واقعیتی است که بخش عمدهای از شهرهای ایران از آن رنج میبرند. باید توجه داشت که شرایط خاص بافتهای میانی شهرهای کشور بگونهای است که نیازمند برنامه ریزی منسجم، مدیریت نهادی و ساختار یافته میباشد. بدین منظور میبایست ذینعان موثر دولتی و غیردولتی را شناسایی کرده و سپس منابع را در جهت این مهم بسیج کرد. در این مطالعه تلاش شده است که از منظر رویکرد حکمروایی شهری به آسیب شناسی و هدایت تحولات برنامه ریزی و مدیریت بافتهای میانی در شهرهای ایران پرداخته شود. روش انجام این مطالعه مروری- تحلیلی و شیوه گردآوری داده ها مبتنی بر داده های اسنادی و کتابخانه ای میباشد. نتایج بررسیها نشان میدهد که با به کارگیری اصول حکمروایی شهری در شناخت آسیب های موجود در بافت میانی شهرهای ایران، میتوان از میزان این آسیبها کاست و با برنامه ریزی و مدیریت متناسب، موجبات هدایت صحیح تحولات این بافتها را فراهم نمود.