بازطراحی نظام حکمرانی و تنظیم گری در ایران براساس الزامات انقلاب چهارم صنعتی

انقلاب صنعتی چهارم با پیشرفتهای بیسابقهای در فناوری همراه بوده است که نحوه زندگی، کار و تعامل افراد و گروه های مختلف جامعه را تغییر داده است. برای افزایش تاثیرات مثبت و فراگیر چنین فناوریهایی و در عین حال، کاهش یا حذف نتایج منفی این فناوریها به اصول، پروتکلها، قوانین و سیاستهای جدیدی نیاز داریم. نهادهایی که به طور سنتی مسئول شکل دهی تاثیرات اجتماعی چنین فناوری هایی هستند (مانند دولتها، شرکتها و سازمانهای جامعه مدنی)، در تلاشاند تا پا بهپای تغییرات سریع و تاثیرات تصاعدی پیش بروند. امروزه نیاز فوری به روشهای سریع تر و چابکتری وجود دارد تا فناوریهای در حال ظهور، مدلهای تجاری و ساختارهای تعاملی اجتماعی که توسط چنین فناوریهایی، قدرت پیدا میکنند را مدیریت کنیم. ازآنجاکه پروسه های توسعه سیاستی سنتی از روند سریع نوآوری فناورانه عقب افتادهاند، شهروندان بیش از پیش از بخش خصوصی و سایر نهادهای غیردولتی انتظار دارند تا مسئولیتهای جدیدی را به عهده بگیرند و روشهای جدیدی برای حمایت از تنوع و سرعت حکومت ایجاد کنند. چهارمین انقلاب صنعتی نیازمند بازطراحی ساختارهای حکومتی سنتی و مدلهای سیاستگذاری است. در چهارمین انقلاب صنعتی، الگوی نظام حکمرانی در حال تغییر است. با توجه به سرعت، قلمرو، مقیاس و ماهیت سیاسی چهارمین انقلاب صنعتی، به نظر میرسد لازم است الگوی حکمرانی جدیدی جایگزین الگوی حکمرانی در سیاست گذاری حوزه علم، فناوری و نوآوری (STI) شود. هدف از این پژوهش، ارائه الگوهای حکمرانی جدید متناسب با پیشرفت فناوری است. حکمرانی چابک و دولت به مثابه پلتفرم اطلاعاتی و هماهنگ کننده، الگوی حکمرانی جدید دولتی است که طی آن دولت، بسترهای اطلاعاتی و نوآورانه را با رویکرد هماهنگ کنندگی فراهم میآورد.