حقوق و قانونی بودن قراردادهای هوشمند

فنآوری جدیدی که قراردادهای هوشمند نامیده میشود ظهور کرده است، آنچه این قراردادهای قانونی را نوآورانه میسازد اجرای آنها است که به طور خودکار از طریق رایانه ها انجام میشود. این مقاله قراردادهای هوشمند را از دیدگاه قانونی، اجرای آنها و همچنین جایی که در حقوق قراردادی موجود می گیرند بررسی میکند. این مقاله، یک تمایز بین قراردادهای هوشمند قوی و ضعیف معرفی میکند که به وسیله هزینه های لغو و اصلاح آنها تعریف شده است. مقاله به این نتیجه میرسد که قراردادهای هوشمند، به سادگی یک شکل جدید از خودیاری پیشگیرانه است که نباید توسط مجلس قانونگذاری و یا دادگاه ها نادیده گرفته شود. در حالیکه برخی نمونه های غیر قابل انکار از قراردادهای هوشمند قوی ممکن است نیاز به نظارت داشته باشند، قضات و سیاستگذاران باید محیطی را ایجاد کنند که قراردادهای هوشمند، به عنوان شکل دیگری از قراردادهای سنتی مورد توجه قرار گیرد.