بازتاب هنر معماری در شعر کلاسیک فارسی

هنر و ادبیات، دو شکل از آفرینش است که از دیدگاه زیبایی شناسی به هم پیوسته اند. از ویژگی های اساسی هنر ایران در سده های پس از استقرار اسلام، پیوستگی اش با ادبیات فارسی است؛ از جمله ی این هنرها، هنر معماری است که در شعر فارسی بازتاب فراوانی داشته است. از طرفی در بناهای فاخر، روی کتیبه ها و کاشی کاری ها جملات زیبا یا اشعاری حکمت آموز دیده می شود و از طرف دیگر آثار ادبی مختلف حاوی اصطلاحات شهرسازی و معماری است تا مفاهیم ذهنی، حکمی و عبرت آموز را برای خوانندگان ملموستر نمایند. این پژوهش نیز به بررسی ارتباط و اثرپذیری متقابل ادبیات و هنر معماری پرداخته است و به این نتیجه رسیده که تاثیر معماری در ادبیات ایران انکارناپذیر است و با مطالعه ی آن می توان با ویژگی های معماری آشنا شد؛ از آنجا که مفهوم اشعار دربردارنده تفکرات و عقاید جامعه ای بوده که شاعر در آن میزیسته، می توان کاربردهای مادی و معنوی عناصر معماری را در کلام این شاعران جستجو کرد که این یافته ها برای پژوهشگران هر دو رشته می تواند بسیار سودمند باشد.