مروری بر اثرات سوخت های اکسیژن دار بر روی پارامترهای عملکردی موتور و انتشار آلاینده های موتورهای اشتعال جرقه ای

سوخت های اکسیژن دار مانند الکل ها و اترها پتانسیل تامین منایع انرژی جهان را دارند و همچنین سوخت هایی سازگار با محیط زیست هستند. افزودن الکل و اتر به بنزین منجر به احتراق کامل تر به دلیل بالا رفتن مقدار اکسیژن سوخت می شود و در نتیجه راندمان موتور افزایش یافته و مقادیر آلاینده ها کاهش می یابند. هدف از این مقاله، مروری بر روی استفاده از الکل ها و اترها از جمله بوتانول، متانول، اتانول و روغن فوزل، متیل ترشیاری بوتیل اتر و دی متیل اتر به عنوان سوخت در موتورهای اشتعال جرقه ای می باشد. همچنین در مطالعه حاضر، اثرات استفاده از الکل ها و اترها بر روی پارامترهای عملکردی موتور (گشتاور ترمزی، توان ترمزی، مصرف سوخت ویژه ترمزی، راندمان موتور و دمای گازهای خروجی)، انتشار آلاینده ها (CO ، CO2 ، NOx و HC) و شاخص های احتراقی موتورهای اشتعال جرقه ای بررسی شده است. عدد اکتان الکل ها و اترها نسبت به بنزین بالاتر می باشد به همین دلیل درصورت استفاده از آن ها با افزایش نسبت تراکم، عملکرد موتور بهیود می یابد. علاوه بر این، الکل ها و اترها بسیار تمیزتر از بنزین معمولی می سوزند و آلاینده های مونوکسید کربن (CO) و اکسیدهای نیتروژن (NOx) کمتری تولید می کنند. از سویی دیگر، ارزش حرارتی الکل ها و اترها تقریبا 30٪ کمتر از بنزین است، به همین علت، مصرف سوخت ویژه با استفاده از الکل ها و اترها به عنوان سوخت، افزایش می یابد