بررسی و مقایسه اثرات نانوصفحات گرافن اکساید و نانوصفحات اصلاح شده گرافن اکساید روی خواص مکانیکی فیلم های بر پایه کیتوسان

در این پژوهش، ابتدا نانوصفحات گرافن اکساید (GO) به روش اصلاح شده هامر تهیه شدند. سنتز GO توسط آنالیزهای UV-Vis و FTIR تایید شد. نانولایه های GO به دلیل برهمکنش های قوی که توسط نیروهای واندروالس در صفحات رخ می دهد، باهم تمایل به کلوخه شدن دارند. این نقص موجب دیسپرس نامطلوب، جدایی فازی در بستر و تمرکز تنش می شود که نهایتا افت در خواص را به دنبال خواهد داشت. برای غلبه بر این مشکلات و رسیدن به بالاترین پایداری (پخش عالی) جهت جلوگیری از آگلوموریت لایه های GO، آن ها را به روش کووالانسی با پلیمر آبدوست پلی اتیلن گلیکول (PEG) اصلاح کردیم. نتایج حاصل از FTIR و UV-Vis نشان داد که پلیمر PEG با موفقیت روی سطح GO گرافت شده و تشکیل پیوند استری (COO-) دادند. تصاویر عکاسی از نمونه ها نشان داد که گرافن اکساید اصلاح شده (GO-PEG) نه تنها پایداری طولانی مدتی در آب دارد، بلکه می تواند در محلول های بیولوژیکی (سرم و نمک ها) دیسپرس و توزیع پایداری داشته باشد. فیلم های نانوکامپوزیتی توسط تکنیک محلولی تهیه شدند. عامل دار کردن سطح با PEG، به طور موثری سازگاری و پراکندگی صفحات GO را در ماتریکس کیتوسان (CS) بهبود می بخشد. بنابراین، تست تنسایل نشان داد که فیلم های کیتوسانی حاوی صفحات گرافنی اصلاح شده (CS/GO-PEG) خواص مکانیکی بالاتری نسبت به فیلم های حاوی گرافن اکساید خالص (CS/GO) دارند. نتایج ما نشان می دهد که فیلم های نانوکامپوزیتی CS تقویت شده با نانوصفحات اصلاح شده GO، می توانند کاندیدای مناسبی برای بسته بندی های زیست تخریب پذیر برای کاهش آلودگی های زیست محیطی باشند