بررسی میزان شیوع بی دندانی در شهرجاجرم خراسان شمالی در سال1389-1390

مقدمه نتیجه نهایی پوسیدگی دندانی و بیماریهای پریودنتال، بیدندانی است. هدف از این مطالعه بررسی میزان شیوع بی دندانی در شهر جاجرم در سال 1389-1390 بود.روش اجرااین تحقیق از نوع مقطعی توصیفی( (Cross Sectional بود و 560 نفر از جمعیت شهر جاجرم به روش خوشه ای تصادفی (Cluster random sampling) مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای مطالعه در پرسشنامه شامل سن، جنس، شغل، میزان تحصیلات، بهداشت فردی، وضعیت درآمد و عادات خاص بود که میزان بی دندانی در هر یک از متغیرها مشخص گردید. جهت بررسی تفاوت بین گروه های مطالعه از آزمون chi square استفاده شد. سطح معنی داری کمتر از 0/05 در نظر گرفته شد.یافته هااز میان 000،20 نفر جمعیت شهر جاجرم، 560 نفر 322) زن و 238 مرد) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی افراد شرکتکننده در مطالعه 28/02 5/11 بود. % 42/5 و % 57/5 از مردان و زنان شرکت کننده دارای دندان غائب بودند و بی دندانی در % 86/9 از افراد شاغل و % 70/8 از کارمندان مشاهده شد. همچنین ارتباط آماری معناداری بین متغیرهای جنس، شغل، میزان تحصیلات، بهداشت فردی، عادات خاص و وضعیت درآمد وجود داشت. افراد بی سواد، % 96/4 افراد زیر دیپلم، % 71/2 افراد دیپلم، % 69 افراد فوق دیپلم و % 36/9 افراد لیسانس و بالاتر دارای دندان غائب بودند. همچنین افرادی که در طول روز یک بار یا دو بار مسواک میزدند و یا از مسواک استفاده نمیکردند به ترتیب به میزان 71/2 %، % 82 و % 93/4 دارای بی دندانی بودند.نتیجه گیری شیوع بی دندانی در شهر جاجرم در سال 1390-1389، %71/4 بود. با توجه به نتایج مطالعه کنونی، برنامه ریزی های پیشگیرانه در زمینه پیشگیری از بیدندانی، جایگزینی دندانهای از دست رفته و آموزش اصول پیشگیری از پوسیدگی و بیماریهای پریودنتال با استفاده از روشهای موثر ضروری می باشد.