معرفی فلور کانون های گردوغبار در استان خوزستان

مساحتی معادل 349254 هکتار از مساحت دشت خوزستان منشاء کانون های تولید گرد و غبار است. این مناطق در قالب 7 محدوده مشخص است که عبارتند از: جنوب غرب هویژه، شمال و شرق خرمشهر، شرق اهواز، جنوب و جنوب شرق اهواز، محدوده بندر امام به امیدیه، محدوده ماهشهر به هندیجان، شرق هندیشجان. هدف از این تحقیق معرفی گونه های گیاهی بومی منطقه با امید به استفاده از این دسته از گیاهان سازگار با شرایط پراسترس شوری و کم آبی منطقه است. مشاهدات نشان داد، منطقه مورد مطالعه به علت قرار داشتن در دشت هموار و پوشیده شده از رسوبات ریزدانه به نسبت یکنواخت یا شن زارها و نداشتن شیب های جغرافیایی از غنای گونه ای چندانی برخوردار نمی باشد. اما وجود تغییرات زیاد در خصوصیات خاک و فعالیت های انسانی عامل اصلی گوناگونی پوشش در نقاط مختلف این دشت است. پوشش گیاهی منطقه شامل چهار تیپ رویشی گیاهان تالابی، نم پسندان شوروی، گیاهان شورپسند خشکی زی و گیاهان شن دوست می باشد. گیاهانی مانند شورگز محلی، سریم، اشنان، آتریپلکس و چمن شور گونه های مناسب و سازگار با شرایط اقلیمی و خاکی منطقه هستند.