بررسی اثرات محیط زیستی کاربری های انسان ساخت بر پارک ملی شیراز

ارزیابی اثرات محیط زیستی روشی برای تعیین، پیش بینی و تفسیر اثرات محیط زیستی یک پروژه بر کل محیط زیست،بهداشت عمومی و سلامت اکوسیستم هایی است که زندگی بشر به آن وابسته است. در راستای حفاظت از تنوع زیستی وکاهش اثرات تخریبی پرووه های انسان ساخت و دستیابی به توسعه پایدار، لازم است که اثرات ناشی از کاربری هایانسان ساخت بر اکوسیستم هایی طبیعی، مورد ارزیابی محیط زیستی واقع شود. ارزیابی محیط زیستی کاربری هایانسان ساخت بر پارک ملی شیراز با شناسایی منابع محیط زیستی اعم از فیزیکی، زیستی و اقتصادی- اجتمااعی موردبررسی قرار گرفت. شناسایی این منابع با استفاده از مطالعات و بازدیدهای صحرایی، سنجش از دور نقشه ها و نمونهبرداری از خاک صورت پذیرفت. سپس از شناسایی و پیش بینی آثار و پیامندهای کاربری ها با ارزیابی توان منطقه وماتریس ایرانی پرداخته شد. نتایج بررسی آلودگی خاک منطقه با شاخص های آلودگی نشان داد که خاک منطقه دارایآلودگی کم و غیر آلوده است. پایش پوشش گیاهی منطقه با استفاده از شاخص نرمالیزه شده پوشش گیاهی بین سال های1987، 2009 و 2011 نشان داد که وضعیت پوشش گیاهی با درحه سرسبزی متوسط افزایش یافته و پوشش گیاهیمنطقه با استفاده از شاخص نرمالیزه شده پوشش گیاهی بین سال های 1987، 2009 و 2011 نشان داد که مساحت کاربری های انسان ساخت افزایش و پوشش طبیعی منطقه کاهش یافته است. نتایج حاصل از ارزیابی توان منطقه بیانگر این بود که توسعه کاربری ها با توان طبیعی منطقه هم خوانی ندارد.