بررسی پایداری زیست محیطی در ایران: کاربرد شاخص ظرفیت بیولوژیکی و ردپای اکولوژیکی

با توجه به اهمیت بحث پایداری در محیط زیست و منابع طبیعی، در این مطالعه پایداری زیست محیطی ایران طی دوره 1995 الی2014 مورد بررسی قرار گرفت. برای این منظور از شاخص های ردپای اکولوژیکی و ظرفیت بیولوژیکی استفاده شد و شاخص هایمذکور بر اساس دادههای مستخرج از پایگاهای اطلاعاتی محاسبه شدند. در نهایت نیز روند تغییرات این دو شاخص بررسی و اختلافاین دو شاخص ارزیابی و تجزیه و تحلیل شدند. نتایج مطالعه نشان داد که ردپای اکولوژیکی در ایران در سال 1995 برابر با 78 / 4هکتار جهانی سرانه است و تا سال 2014 به 6 هکتار جهانی سرانه افزایش یافته است. در مقابل طی دوره مذکور سرانه ظرفیتبیولوژیکی محاسباتی از 73 / 2 سرانه هکتار جهانی به 65 / 1 سرانه هکتار جهانی کاهش یافته است. همچنین مقایسه سرانه ظرفیتبیولوژیکی و سرانه ردپای اکولوژیکی حاکی از آن است که ردپای اکولوژیکی بسیار بزرگتر از سرانه ظرفیت بیولوژیکی در ایران بودهو این کشور در طول دوره مورد بررسی دارای کسری بوم شناختی قابل توجهی است. براساس نتایج بهدست آمده میتوان گفتایران دارای شرایطی ناپایدار است.