معماری پایدار مبتنی بر انرژی ژئوترمال

عصر پایداری همزمان با آغاز بحران انرژی در جهان آغاز شد لذا در این برهه زمانی توجه به مصرف انرژی و رویکردهای منطبق با محیط زیست و بهرهبرداری بهینه از منابع به نفع انسانها رخ داد. با پیشرفتتکنولوژی روش های مختلفی از استحصال انرژی به وجود آمد که هر یک بنا بر موقعیت جغرافیایی و اقلیمی می توانند پاسخگوی نیازهای کاربران باشند. در این پژوهش که با هدف معرفی نوعی از استحصال انرژی کهمنبع آن حرارت در دل زمین است سعی شده تا توجه به گونه ای از منبع تجدیدپذیر و کاربردهای آن در جهت تعالی معماری و توجه به آن برای اهدافی ضروری چون عدم تخریب محیطزیست و میراث داری از این گوهر بیمانند و معرفی روشی برای جایگزینی سوختهای فسیلی پرداخته شود. روش تحقیق پیش رو کیفی و به صورت توصیفی- تحلیلی با استفاده از منابع کتابخانه ای و ژورنالی است. و در پایان استفاده از انرژی تجدید پذیر زمین گرمایی که قابلیت نصب در تمام نقاط دنیا را دارد توصیه می گردد که این روش نه تنها محدودیتی برای معماران ایجاد نمیکند بلکه امکان ساخت و ساز در تمامی نقاطی که حتی امکان لوله کشی گاز را نیز ندارند فراهم می سازد.