تاثیر بکارگیری خلاقیت در گذر زمان با رویکرد حفظ پیوستگی در معماری سنتی و معاصر ایران

خلاقیت به عنوان اصلی برای ایجاد اثری خاص، تواسته در هر عصری پاسخگوی نیاز بشریت باشد . خلاقیت می تواند باعث همبستگی معماری سنتی با معماری معاصر شود و با حفظ هویت کهن هر کشور، شروع به بازسازی نیازها کرده و ارتباطی شگفت آور و زیبایی خلق نماید. حفظ این پیوستگی با وجود خلاقیت در معماری، امری مبرهن است و این مقاله با موضوع اثر بخشی خلاقیت بر ایجاد پیوستگی بین معماری سنتی و معاصر ایران به تشریح بیشتر این محور می پردازد . این تحقیق به دنبال نمایش دادن آثاریست که توانسته اند مبحث گذر زمان را به درستی تحلیل کرده و در معماری خود آن را عرضه نمایند . این مقاله از روش تحقیق توصیفی تحلیلی بهره برده و در ابتدا عوامل موثر بر خلاقیت را برررسی کرده است و با دنبال کردن آثاری در عرصه های مختلف زمانی، می خواهد تاثیر گذر زمان در آن را به تصویر بکشد. یافته های تحقیق گویای این موضوع است که در هر عصری می توان با بهره گیری از چاشنی خلاقیت آثار معماری خلق کرد که معرف آداب و رسوم و فرهنگ و تاریخ آن منطقه باشد، در عین حال که به نیاز های روز جامعه پاسخ داده است.