الگوهای کاربری اراضی و تاثیر آن بر کاهش آسیب پذیری شهرها

در این تحقیق ضمن بررسی دیدگاه های نظری و روند عملی چگونگی ارزیابی کاربری اراضی شهری در ایران و جهان، مشخصا به تحلیل وارزیابی این مهم در شهر رشت به روش تحلیلی-تطبیقی پرداخته شده است . شیوه جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و میدانی بوده و هدف اصلی تحقیق عبارت است از بررسی الگوهای کاربری اراضی در شهر رشت و با توجه به هدف فرضیه های مطرح شده شامل: فرضیه اول: بین توپوگرافی شهر رشت و آسیب پذیری در مقابل سیلاب رابطه وجود دارد . فرضیه دوم: بین نحوه کاربری اراضی و میزان آسیب پذیری رابطه وجود دارد . فرضیه سوم: بین برنامه ریزی کاربری شهری و میزان آسیب پذیری رابطه وجود دارد. می باشد به منظور جمع آوری اطلاعات میدانی از پرسشنامه استفاده شده است که حجم نمونه تحقیق 200 نفر از کارکنان و کارشناسان و مدیران سازمانها (شهرداری، فرمانداری، استانداری) میباشد . نتایج حاصل از این مطالعه بیانگر آن است که گسترش کالبدی این شهر در دو دهه اخیر و افزایش جمعیت آن، باعث عدم تعادل در کاربری اراضی آن گردیده است. لذا تعادل بخشی به آن وایجاد تمهیدات و تعیین راهکارهای مناسب منظور جلوگیری از گسترش بی رویه شهر و حفظ اراضی کشاورزی و منابع طبیعی پیرامون شهر را ضروری می سازد. ارزیابی کیفی نشان دهنده آنست که بسیاری از کاربریهای موجود به لحاظ کمی وکیفی با استانداردها و ضوابط علمی منطبق نبوده و نامتعادل است.