بررسی موانع توسعه سرمایه گذاری بخش خصوصی در صنعت جهانگردی ایران

صنعت گردشگری در ایران دارای مزیت نسبی بسیار بالایی است که در صورت دستیابی به جایگاه شایسته خویش میتواند به رشد اقتصادی، بهبود اشتغال، افزایش رفاه اجتماعی و موارد بسیار دیگری منجر گردد. قرائن مشهود از قبیل افزایش روزهای تعطیل، درآمد، طول عمر، تکامل روز افزون صنعت هواپیمایی و راه آهن، گسترش ارتباطات جهانی، دورنمای جهانگردی و گسترش هر چه بیشتر آن را نوید میدهد. با انقلاب فناوری، جهانگردی عصر سنت نیز متحول شده و گردشگری عصر مدرن پدیدار گشته است. در قرن بیست و یکم گسترش و پیشرفت فناوری موجب خواهد شد که وقت انسان بیشاز پیش آزاد گردد، ثروتش افزون شود و زمان بیشتری را صرف اوقات فراغت خود نماید. در واقع نیمه دوم قرن بیست و یکم را باید عصر صنعت گردشگری نام نهاد. با ورود به عصر فناوری و اطلاعات، واژهای به نام اوقات فراغت رنگ و بویی تازه به خود گرفته است. امروزه در کشورهای پیشرفته صنعتی بحث بر این است وقتی که انسان بتواند با 3 روز شکل میگیرد. این نوع کشورها برنامه ریزی « تمدن فراغت » کار، معیشت زندگی خود را تأمین نماید، 4 روز باقیمانده در هفته را چگونه باید بگذراند و اینجاست که مینمایند که گذران اوقات فراغت را آنچنان متنوع، وسیع و فراگیر نمایند که تمدن آینده را تحت تأثیر این تنوع بخشی، با عنوان تمدن فراغت قرار دهند. و این دغدغه خاص کشورهای صنعتی است که اتوماسیون و خودکار شدن کار به سرعت در حال پیشرفت میباشد، در حالیکه هنوز بحث متداول در مورد جهانگردی در کشورهای در حال توسعه، بحث اشتغال میباشد. بحث بر این است که از زمان فراغت یک عده، چگونه میتوان برای عده دیگر شغل ایجاد کرد. گردشگری یکی از اشکال گذران اوقات فراغت و از جمله اشکال مولّد آن میباشد. بحث رایج امروز دنیا به این سمت در حال حرکت است که چه مکانها و چه پدیده هایی هنوز در دنیا وجود دارد که انسانها بیش از پیش، به دیدن آن رغبت نشان میدهند و حاضرند برای دیدن آن مخارجی را متحمل شوند و توقعات خود از قبیل شرایط اقامت، غذا و سایرموارد را به حداقل کاهش دهند اما میخواهند آنچه میبینند بر ذهن آنان اثر گذار باشد. سرمایه داری عصر مدرنیسم انسان را یک ماشین میبیند. ماشینی که زود خسته میشود و باید برای رفع خستگی به او استراحت داد. اما در عین حال سرمایه داری برای زمان این استراحت و نحوه گذران اوقات فراغت برنامه ریزی اقتصادی میکند. شاید و به احتمال زیاد برترین مدیران قرن بیست و یکم، مدیران ارشد گردشگری خواهند بود. آنها باید بر اداره صنعتی حساس اشراف داشته باشند که از روابط بین الملل تا ساخت وسایل جزئی، مثلا قاشق چای خوری در آن تأثیر گذار است. سده پایانی هزاره دوم، عصر تکوین جاذبه های گردشگری بر مبنای هدف جذب گردشگر بود. ایجاد جاذبه های عظیم گردشگری همچون دیسنی لندها 3 (در سراسر جهان)، دنیای آرزوها (استرالیا)، جزیره سنتوسا 4 (سنگاپور)، تله کابین بزرگ مالزی، تله کابین زیبای نمک آبرود، مراکز تفریح و خرید (دوبی و جزیره کیش) از آن جمله اند.__