مقایسه هشت و دوازده هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIT) بر برخی شاخص های قلبی و عروقی کلاسیک و مدرن مردان فعال

زمینه و هدف: تمرینات با مدت های مختلف، تاثیرات متفاوتی به همراه دارد، افزایش شدت و تغییر در نوع و طول دوره تمرین با کاهش خطر ابتلا به بیماری های قلبی -عروقی مرتبط است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه 8 و 12 هفته تمرینات تناوبی با شدت بالا (HIT) بر برخی شاخص های قلبی و عروقی کلاسیک و مدرن مردان فعال بود. روش بررسی: 10 مرد فعال به صورت داوطلبانه با (سن آزمودنی ها 2/183±30/10 سال، قد 4/290±20/174 سانتیمتر، وزن 12/882±80/770 کیلوگرم و BMI؛ 3/322±26/520 کیلوگرم بر متر مربع) در یک گروه تجربی با طرح پیش آزمون و میان آزمون و پس آزمون به صورت آزمایشگاهی و به روش نمونه گیری در دسترس و به صورت تصادفی مورد مطالعه قرارگرفتند، برنامه ی تمرین تناوبی شدید، با شدت بالای 90 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 8 و 12 هفته و هر هفته 3 جلسه اجرا شد. سطح سرمی شاخص های قلبی-عروقی کلاسیک و مدرن، 12 ساعت قبل از اولین جلسه ی اجرای پروتکل تمرینی و 48 ساعت پس از 8 و 12 هفته اجرای HIT اندازه گیری شدند. از آزمون اندازه گیری مکرر و آزمون گرین هاوس گایسر برای اندازه گیری تغییرات درون گروهی و برای بررسی تغییرات شاخص ها در مراحل مختلف پژوهش از آزمون تعقیبی بونفرونی با سطح اطمینان (P≤0/05) استفاده شد. یافته ها: تمرینات HIT با مدت زمان های متفاوت 8 هفته و 12 هفته تاثیر معناداری بر روی شاخص های، HDL و LDL و TC مردان فعال دارد (p<0/05)؛ هرچند غلظت های سرمی HCY، CRP، TG کاهش یافتند، این تغییرات از نظر آماری معنادار نبودند؛ همچنین بین 8 و 12 هفته HIT بر روی هیچ یک از شاخص ها مورد پژوهش تاثیر معناداری یافت نشد. نتیجه گیری: اگر چه اجرای 8 و 12 هفته تمرین تناوبی شدید به دلیل آمادگی بالای سطوح بدنی آزمودنی ها تاثیر معنادار مثبتی بر تمامی شاخص های قلب-عروق پژوهش، غیر از LDL و TC نداشت اما موجب بهبود نسبی بر روی اکثر ریسک فاکتورهای قلبی-عروقی آزمودنی ها شد، و با توجه به عدم تفاوت معناداری بین 8 و 12 هفته تمرینات تناوبی شدید، اجرای تمرین به مدت 8 هفته برای بهبود سطوح LDL و TC مفید می باشد.