بررسی ادب اعتراض در شعر سنایی و مولوی با تاکید بر اعتراض های اجتماعی
سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 598
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JSHD-2-4_001
تاریخ نمایه سازی: 18 دی 1398
چکیده مقاله:
ادب اعتراضی به عنوان یک نوع ادبی مشخص در ادبیات ما مطرح نبوده است، اما در مضامین تمامی انواع ادبی، قابل دریافت است. یکی از نمودهای آن در ادبیات عرفانی است. ادبیات عرفانی بستر مناسبی برای بازگویی انواع اعتراضهاست. عارف با توجه به رسالت اخلاقی خود در برابر ناهنجاری های مختلف جامعه اعتراض میکند و در صدد این است که انسان را به وارستگی برساند. یکی از پربسامدترین اعتراضها در عرفان، اعتراض به اوضاع جامعه است که در نظر ما، شاعران عارف با هدف اعتراض به اوضاع اجتماعی و اخلاقی جامعه به عرفان گراییدهاند. در این مقاله اشعار سنایی و مولوی به عنوان دو شاعر برجسته عرفان در زمینه اعتراضهای اجتماعی بررسی شده است. بررسی نشان میدهد زمانه زندگی دو شاعر با ناهنجاریهای سیاسی- اجتماعی و دینی وسیعی روبهروست که در شعر آنها منعکس شده است. سنایی با صراحت بیشتر و مولوی در لایه های پنهان تمثیلها به جامعه نابسامان اعتراض کردهاند. مهمترین اعتراض مشترک آنها به جامعه مستبد و بیدین است و از اقشار مردم به حکومتداران ظالم و جاهل، صوفیان ریاکار و شهوتپرست و مردمی که از اخلاق انسانی دور شدند، اعتراض کردهاند. هر دو نیز در اعتراض به اوضاع و وضعیت اقشار مردم، سعی می کنند با آشنا ساختن انسان به اصل الهی خویش از ناهنجاریهای اجتماع بکاهند.
نویسندگان
زهرا نوری
دانش اموخته دوره دکتری تخصصی زبان و ادبیات فارسی از دانشگاه ارومیه
رضا آقایاری زاهد
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه ازاد واحد اهر
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :