بررسی احیای معماری بومی مناطق کویری ایران (مطالعه موردی روستای اسلامیه-یزد)

در بسیاری از روستاهای کشور سیاست هایی که در جهت ساخت وساز مساکن روستایی صورت گرفته علیرغم تلاش بنیاد مسکن انقلاب اسلامی با نقاط ضعفی همراه بوده است که در بسیاری روستاها از قبیل روستای اسلامیه به عدم استقبال مردم از سکنی گزیدن در این خانه ها منجر شده است. در این مقاله تلاش شده که با مقایسه سه نسل از خانه های اسلامیه و یافتن نقاط ضعف مساکن ساخته شده توسط بنیاد مسکن انقلاب اسلامی راه کار هایی از جنس کلان و خرد در سیاست های این بنیاد در جهت هرچه نزدیک شدن به استقبال بیشتر روستاییان از طرح های این چنینی ارائه شود. بدین منظور به بررسی سه نسل از خانه های موجود در روستای مذکور پرداخته و از طریق مقایسه آنها، هفت اصل اساسی که مبین کیفیت مساکن روستا می باشد از زمینه استخراج گردیده است. سپس هر کدام از این اصول ، معیاری برای ارزیابی خانه های جدید این روستا قرار گرفت که تحت نام مسکن مهر طی سالیان اخیر ساخته شده است. در آخر برای بررسی دلایل عدم استقبال روستاییان از این مساکن ، از سویی نظریات مبتنی بر مشارکت مردم و از سوی دیگر منشورهای بین المللی حفاظت از محوطه های تاریخی مورد مداقه قرار گرفت که در پایان می توان چنین نتیجه گیری کرد که مناسب ترین روش جهت دست یابی به رونق و کیفیت حداکثری ساخت و ساز در مساکن روستایی و افزایش احساس تعلق روستاییان نسبت به محل سکونت خود بهره گیری از عاملیت خود روستاییان در برپا کردن مساکن روستایی می باشد. این امر می تواند توسط تمهیدات و نظارت های کلان تشویقی و تنبیهی توسط بنیاد مسکن انقلاب اسلامی و هیئت پیشنهادی هفت نفره متشکل از ساکنین روستا صورت پذیرد. در این تحقیق از روش مطالعات میدانی(مشاهده، مصاحبه) و کتابخانه ای استفاده شده است.