بررسی تصویر بدنی در زنان بعد از ابتلا به سرطان پستان: یک مطالعه مقطعی در استان مازندران

مقدمه و هدف: سرطان پستان شایع ترین سرطان زنان محسوب می شود. 60 درصد موارد ابتلا به سرطان پستان در زنان ایرانی در سن کمتر از 50 سال روی می دهد. پیامدهای درمان متعاقب ابتلا به سرطان پستان، همراه با ایجاد تغییرات ظاهری و عملکردی با احساس کاهش هویت زنانه، منجر به بروز نگرانی هایی در ارتباط با تصویر بدنی در طولانی مدت در زنان بازمانده از سرطان پستان می شود. تصویر بدنی مخدوش شده، از عوامل روانشناختی موثر بر کیفیت زندگی زنان شناخته شده است. این مطالعه با هدف بررسی تصویر بدنی در زنانبازمانده از سرطان پستان در استان مازندران صورت گرفت.روش کار: مطالعه حاضر، یک پژوهش مقطعی در سال 1398 بود که بر روی 200 زن با سابقه سرطان پستان که جهت درمان و یا پیگیری درمان به بیمارستان شهید رجایی بابلسر و مرکز حمایت از بیماران مبتلا به سرطان آرین (آمل) مراجعه نموده بودند و در زمان مطالعه تحت شیمی درمانی نبودند، صورت گرفت. تصویر بدنی در این مطالعه با استفاده از پرسشنامه تصویر بدنی بعد از سرطان پستان BIBCQ که تصویر بدنی را در دو گروه زنانی که تحت ماستکتومی قرار گرفته اند و افرادی که پستان آنها حفظ شده، در طولانی مدت بررسی می نماید سنجیده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و در سطح معنی داری 0/50 صورت گرفت. یافته ها: سن متوسط زنان مبتلا به سرطان پستان در این مطالعه 43/48±53/10 سال بود. بر اساس نتایج حاصل از این مطالعه، تصویر بدنی در دو گروه زنان ماستکتومی شده و گروه زنانی که پستان آنها حفظ شده بود تفاوت معنی داری را نشان داد difference=8/19 =0/023P ،Mean در میان ابعاد مختلف تصویر بدنی، تفاوت معنی داری در ابعاد نگرانی بدن P=0/040 استیگمای بدن P=0/022 محدودیت بدن P=0/001 بین دو گروه زنان ماستکتومی شده و زنانی که پستان آنها حفظ شده بود، مشاهده شد. بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه بیانگر آن بود که نمره تصویر بدنی در ابعاد مختلف در زنان که ماستکتومی شده بودند در مقایسه با گروه حفظ پستان، پایین تر بود. در ارزیابی و مراقبت از بیماران مبتلا به سرطان پستان، توجه به نگرانی های آنان در ارتباط با تصویر بدنی و ارائه راهکارهای مناسب به منظور بهبود تصویر بدنی، سبب ارتقا کیفیت زندگی در زنان بازمانده از سرطان پستان می گردد