اثر تراکم نشانگرها و تعداد افراد جمعیت مرجع بر صحت پیش بینی ژنومی روشهای بیزC، بیزR و بیزL

هدف از این مطالعه بررسی اثرات اندازه جمعیت مرجع و تراکم نشانگرها بر صحت ارزشهای اصلاحی برآورد شده با استفاده از روشهای بیزC، بیزR و بیزL بود. به منظور ایجاد جمعیت تاریخی، یک جمعیت با اندازه موثر 100 (50 نر و 50 ماده) و دو صفت با توارث پذیری 6/0 و 1/0 با استفاده از مدل تصادفی شبیه سازی شد. در نسل 51 اندازه افراد جمیعیت مرجع به 1000 یا 500 حیوان با رکوردهای فنوتیپی و ژنوتیپی برای صفات (جمعیت مرجع) افزایش یافت. با آمیزش تصادفی افراد نسل قبلی نسل تایید شبیه سازی شد. اندازه ژنوم شبیه سازی شده 10 مورگان بود که به صورت یکسان بین 10 کروموزوم تقسیم شد. برای ارزیابی تراکم های مختلف نشانگری، 100 یا 1000 نشانگر SNP با فاصله یکسان بر روی هر کروموزوم قرار گرفتند. برای هر صفت تعداد 50 QTL بصورت تصادفی بر روی کل کروموزوم ها پخش شدند. اثر نشانگرها در جمعیت مرجع با استفاده از یکی از روشهای بیزC، بیزR یا بیزL برآورد گردید. صحت ارزشهای اصلاحی برآوردی با استفاده از این نشانگرها، در جمعیت تایید با همدیگر مقایسه شدند. نتایج این تحقیق نشان داد که در همه روش ها صحت ارزش های اصلاحی با افزایش توارث پذیری، تراکم نشانگرها و تعداد افراد جمعیت مرجع، افزایش یافت. وقتی که تعداد افراد جمعیت مرجع 500 فرد بود، تفاوتی بین صحت روش های مختلف مشاهده نشد. با این حال، با افزایش تعداد افراد جمعیت مرجع به 1000 حیوان، صحت ارزشهای اصلاحی روش بیزB بیشتر از دو روش بیزR و بیز L بود.