بررسی عملکرد گیاه آفتابگردان (Helianthus annuus L.) در رابطه با مقادیر ثابت ازت و فسفر در مقابل مقادیر مختلف پتاسیم

به منظور بررسی عملکرد گیاه آفتابگردان در رابطه با استعمال مقادیر مختلف کود سولفات پتاسیم در برابر مقادیر ثابت کودهای ازته و فسفره یک آزمایش گلدانی ترتیب داده شد. این آزمایش در چهار سطح کودی صفر، 50، 100 و 200کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم و در سه تکرار انجام گرفت. همچنین تمامی تیمارها مقادیر 100 و 150 کیلوگرم در هکتار به ترتیب کود فسفره (مونو فسفات کلسیم) و ازته (اوره) دریافت کردند، تا از نظر نیاز به ازت و فسفر که دو عنصر پرمصرف گیاه میباشند مشکلی نداشته باشند و شرایط از هر لحاظ یکسان باشد تا بدینوسیله تغییرات ایجاد شده در رشد را به درستی بتوان به تغییرات مقادیر مختلف پتاسیم نسبت داد. نتایج مقایسه میانگینهای پارامترهای مختلف اندازهگیری شده گیاه آفتابگردان بر اساس آزمون (LSD) نشان داد که بیشترین و کمترین ارتفاع گیاه آفتابگردان به ترتیب در تیمار 100 و 200 کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم بدست آمد. همچنین تیمارهای 100 و 200 کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم به طور مشابه بیشترین عملکرد را از نظر وزن تر و خشک دارا بودند. در رابطه با افزایش درصد ازت و فسفر اندازهگیری شده گیاه آفتابگردان، تیمار 200 کیلوگرم در هکتار سولفات پتاسیم بیشترین تأثیر را داشت و در رابطه با افزایش درصد پتاسیم گیاه، تیمارهای 100 و 200 کیلوگرم در هکتارسولفات پتاسیم بیشترین کارایی را داشتند. به طور کلی افزایش درصد پتاسیم گیاه مشابه درصد ازت آن بود که این موضوع نقش مهم پتاسیم را در افزایش جذب ازت از خاک توسط گیاهان بخوبی مشخص میکند.