تحریم های اقتصادی علین ایران به مثابه ابزار ناقض حقوق بشر

تحریم های اقتصادی، به عنوان یکی از ابزارهای اعمال فشار جهت تغییر رفتار کشورها یا گروه ها و افراد خاصی که عملکردشان از منظر مجریان تحریم مطابق موازین حقوق بین المللی نیست، مورد استفاده قرار می گیرد. جمهوری اسلامی ایران هم از زمان تاسیس تا کنون از این ادعا که عملکردش درپاره ای از موارد، ناقض حقوق بین الملل و حقوق بشر است، مصون نمانده و در طول حیات خود بارها از طرف سازمان ملل متحد، شورای امنیت، آژانس بین المللی انرژی اتمی و به ویژه ایالات متحده آمریکا مورد تحریم قرار گرفته است. تحریم های اقتصادی به اشکال متفاوت بر ابعاد گوناگون زندگی افراد جامعه و همچنین حقوق فردی و اجتماعی آنان تاثیر گذاشته و از این طریق، عمدتا ناقض حقوق بشر هستند. در واقع، اگرچه هدف اعلامی تحریم کنندگان و از جمله امریکا از تحریم علیه ایران، بازگرداندن این کشور به مسیر رعایت حقوق بین الملل و حقوق بشر است، اما با مشاهده نتایج تحریم های اعمال شده، می توان گفت که در عمل، نقض غرض صورت گرفته و با تحت فشار قرار گرفتن اقشار مختلف جامعه، خود ابزار تحریم، به ابزار نقض حقوق بشر مبدل شده است. سوال اصلی پژوهش این است که تحریم های اقتصادی چگونه به نقض حقوق بشر در ایران تبدیل می شود فرضیه پژوهش بیان می داد که تحریم های اقتصادی با تنگنا قرار دادن گروه های مختلف جامعه و از طریق اثرگذاری بر حق حیات، حق سلامت و بهداشت، حق آموزش و حق توسعه برای مردم ایران، به ابزار ناقض حقوق بشر تبدیل شده اند. پژوهش حاضر با روشی توصیفی- تحلیلی، به بررسی ابعاد حقوق بشری تحریم های اقتصادی علیه ایران می پردازد.