راهبرد چند جانبه گرایی نامتوازن و دیپلماسی اقتصادی منطقه ای در کاهش آثار تحریمی

نظام ساختاری تحریم به عنوان یکی از تهدیدات اقتصاد کشور به شمار می رود، این ساختار یکی از راهبردهای آمریکا و اتحادیه اروپا برای محدود سازی تعاملات و ظرفیت های اقتصادی ایران در نظام اقتصاد جهانی مطرح است. وابستگی اقتصادی ایران به بازارهای جهانی در کنار وجود اقتصاد تک محصولی باعث شده تا ایران در برابر تحریم ها با چالش روبه رو شود. سوالی که ما سعی داریم در ا ین مقاله به آن پاسخ دهیم ایت است که ایران در قبال کاهش آثار ساختار تحریم آمریکا و اتحادیه اروچا چه راهبردی را می تواند اتخاذ کند ما در این مقاله سعی داریم با استفاده از رهیافت سیاست گذاری نهادگرا به بررسی این فرضیه بپردازیم که با توجه به آنکه میزان اثرگذاری تحریم با میزان وابستگی اقتصادی، به نهادهای بین المللی همبستگی مستقیم دارد، پس ایجاد راهبرد می تواند به عنوان چارچوب اصلی سیاست های اقتصادی در برابر ساختار نظام مند تحریم با تکیه بر ایجاد ساختارهای اقتصادی منطقه ای و پیمان های دو و چند جانبه پولی و مالی شکل گیرد.