برنامه ریزی پایدار شهرها براساس معماری سبز با هدف افزایش فضای سبز و غلبه بر مشکلات نامطلوب زیست محیطی

معماری سبز، معمولا نمادی از پایداری شهرهای مدرن است.در حالی که نواحی مرکزی شهرها معمولا با فضاهای سبز احاطه شده است، بااین حال آن نواحی نیز اکثرا متمایل به تاثیرات نامطلوب رشد و شهرنشینی بوده است. برنامه ریزی پایدار شهرها به عنوان یک کاتالیزور اساسی برای تغییر ، بهبود دادن کیفیت محیط زیست از محیط های طبیعی و ساختاری، و ارتقاء شرایط برای توسعه معماری سبز بکار می رود. این مقاله تجزیه و تحلیل استراتژی هایی است که در باکو و آذربایجان استفاده شده است، و تمرکز آن بر استراتژی های توسعه پایدار، برای ارتقاء کیفیت محیط زیست این شهرها بوده است.