امکان سنجی استفاده از سرمایه اجتماعی جهت توانمندسازی سکونتگاه های غیررسمی (نمونه موردی: محله ایران آباد شهر اردبیل)

پژوهش حاضر سعی دارد بااستفاده رویکرد توانمندسازی اجتماع مبنا و با تاکید بر سرمایه اجتماعی، موجبات تسریع روند توانمندسازی سکونتگاه های غیر رسمی را فراهم آوردو به منظور تعمیم و کاربست ان در سطح کشور، محله غیر رسمی ایران آباد شهر اردبیل را مورد مطالعه قرار دهد. پژوهش حاضر کاربردی و روش انجام آن توصیفی تحلیلی است. در نظریه ها و رویکردهای مختلف مرتبط با توانمندسازی سکونتگاه های غیر رسمی، اهمیت مشارکت اهالی محله، در قالب الگوهای برنامه ریزی فرایند گرا و تعامل محور، هم چنان مورد تاکید قرارگرفته است.در این میان برنامه ریزی اجتماعی محلی با بهره گیری از دیدگاه پایین به بالا، بر توانمندسازی، افزایش سرمایه اجتماعی ومشارکت جمعی ساکنین محلات تاکید دارد. هر الگوی توسعه محلی که مبتنی بر رویکرد اجتماع مبنا باشد راه را برای پایداری خواهد گشود که می تواند با توانمندسازی به مفهوم مقتدرشدن اجتماعات محلی به توانمندسازی و ساماندهی سکونتگاه های غیر رسمی بپردازد. با توجه به مطالعات صورت گرفته در مولفه های مختلف کالبدی،اقتصادی و اجتماعی وارزش های محله ایران آباد و تحلیل های کمی و کیفی، مشخص گردیدکه رابطه مستقیم و معناداری بین مولفه های سرمایه اجتماعی و توانمندسازی وجود دارد. به عبارت مشخص با افزایش سرمایه اجتماعی در محله، تمایل ساکنین به مشارکت در توانمندسازی محله نیز بیشتر می شود.