مروری بر روشهای بهبود دهنده اختلاط در ریزمخلوط گرها

مخلوط کردن مایعات در مقیاس میکرو (سیستم پیچیده میکروفلوئیدیک) به دلیل این واقعیت که مکانیسم نفوذ مولکولی غالب در رژیم جریان درون ریزکانال آرام بوده، دارای چالش های بسیاری می باشد. عدد رینولدز پایین و عدد پکلت بالا بیانگر این است که برای رسیدن به میزان اختلاط مناسب نیاز به ریزکانالی با طول زیاد و زمان طولانی میباشد. همین امر ضرورت استفاده از روشهای بهبود دهنده اختلاط را در ریزمخلوط گرها نشان میدهد. روشهای بهبود دهنده اختلاط براساس شرایط عملیاتی به دو دسته فعال و غیرفعال طبقه بندی میشوند. در این مطالعه، ابتدا توضیحاتی در مورد فرآیند اختلاط در ریزمخلوط گرها و همچنین مزایا و معایب و کاربرد ریزمخلوط گرها ارائه میشوند. سپس روشهای فعال و غیر فعال اخیر به کار رفته در زمینه بهبود عملکرد ریزمخلوط گرها معرفی و بحث میشوند. نتایج این پژوهش نشان میدهد که ریزمخلوط گرهای فعال سیستمهایی هستند که میتوانند به محض تقاضا فعال شوند. همچنین در ریزمخلوط گرهای فعال زمان اختلاط بسیار کم میباشد. از معایب مخلوط گرهای فعال، ساخت مشکل و پرهزینه و ایجاد برش مکانیکی و گرما بوده است که برای نمونه های بیولوژیکی مشکل زا میباشد.