نگاهی به فرآیند ابتذال ارزش آب در ایران

ایران سرزمینی خشک و کم آب است و ایرانیان در درازای تمدن طولانی خویش با این ویژگی اقلیمی کنار آمده اند . به علت کوشش زیادی که برای تامین آب صورت می گرفته و محدودیت منابع؛ هر قطره از این آب با ارزش قلمداد گردیده و در سامانه های آبر سانی سعی بر استفاده حداکثر از آب و جلوگیری از هدر رفت آن بوده است. سکونتگاه های این سرزمین پهناور نیز با استفاده از همین سامانه ها شکل گرفته و امکان رشد و توسعه یافته اند و همواره تامین آب و نحوه توزیع ونگهداری آن همواره یکی از اصلیترین دغده های ساکنان این کشور بوده است.موارد فوق موجب اهمیت فوق العاده ارزش آب و انعکاس آن درابعادگوناگون حیات فرهنگی،اجتماعی،اقتصادی وحتی باورهای مذهبی و اساطیری ایشان گردیده بود.لیکن در طول سده حا ضر ارزش مادی و معنویآب به عنوان یک عن صر فوق العاده مهم در حیات سیا سی و اقت صادی و به تبع آن اجتماعی و فرهنگی دولتها و ملت ایران به شکل توامان و م ستمر کاهش یافت و به چنان حد ابتذالی ر سید که از سویی صحبت از رایگان نمودن آن از سوی دولتها رفته است و از سوی دیگر افزایش لجام گسیخته مصرف آن توسط مردم در حوزه های شرب و کشاورزی به همراه عامل افزایش جمعیت، بدون توجه به شرایط جغرافیایی و اقلیمی ایران در عصر حاضر، خطرکمبود آب که همواره این سرزمین را تهدید میکرده را بهصورت یک بحران جدی درآورده است که کلیت تمدن کشور را با خطر نابودی مواجه کرده است . با این وجود بسیاری از مردم اعم از کشاورز و یا شهر ن شین پرداخت هزینه و یا اعمال محدودیت بابت میزان م صرف و برداشت آب از منایع سطحی و زیرزمینی را عملی ظالمانه به شمار می آورند. این مقاله سعی برآن دارد تا به بررسی این فرآیند و چگونگی پیدایش آن بپردازد.