عامل های موثر بر گرایش کشاورزان به استفاده از سیستم های آبیاری زیرفشار

سیستم های آبیاری زیرفشار از بهترین فناوری های موجود برای مقابله با مشکل کمبود آب در بخش کشاورزی هستند، اما شوربختانه استفاده کشاورزان ایرانی از آنها بسیار کمتر از حد انتظار است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی عامل های موثر بر گرایش کشاورزان به استفاده از سیستم های آبیاری زیرفشار است. روش پژوهش از نوع علمی- مقایسه ایبود. محدوده مکانی پژوهش، تمام استان های کشور بود و جامعه آماری آن کشاورزان نمونه ایرانی بودند. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران محاسبه شد و تعداد آنها 331 نفر بود. برای نمونه گیری، از شیوه نمونه گیری طبقه ای استفاده شد. افراد در هر طبقه به روش تصادفی انتخاب شدند. ویژگی های شخصی، نگرش، هنجارهای ذهنی، حمایت های دولتی، خودکارآمدی، کمبود آب و ویژگی های فناوری از متغیرهای مستقل پژوهش بودند. برای واکاوی داده ها، از روش آماری واکاوی مسیر در نرم افزار SPSS 20 استفاده شد. نتیجه های به دست آمده نشان دادند متغیر مستقل نگرش، در مجموع، با ضریب بتای β 0/549 بیشترین تاثیر را بر گرایش کشاورزان در به کار بردن سیستم های آبیاری زیرفشار دارد و متغیرهای خودکارآمدی، کمبود آب و ویژگی های فناوری در رتبه های بعدی قرار دارند. افزون بر این ، مشخص شد که ویژگی های شخصی، با ضریب بتای β -0/001 تاثیری بر گرایش کشاورزان به این سیستم ها ندارند. بر اس اس این نتیجه گیری، پیشنهاد می شود. فعالیت های آموزشی- ترویجی در کشور برای بهبود نگرش و خودکارآمدی کشاورزان و افزایش دانش و مهارت آنان برای استفاده ازسیستم های آبیاری زیرفشار تقویت و توسعه یابد.