تحلیل پایداری شبکه فرماندهی و کنترل پدافند هوایی و ارایه راهکار مناسب برای ارتقای میزان پایداری

مقدورات و قابلیت سامانه های پدافند هوایی ایجاب مینماید تا همواره تحت امر یک شبکه فرماندهی و کنترل یکپارچه، مستحکم و پایدار عمل نمایند. پایداری یکی از مهمترین ویژگی های سامانه های پدافند هوایی از جمله سامانه های فرماندهی و کنترل است که میزان دوام، استقامت و بقاء سامانه را در عرصه نبرد بیان نموده و متاثر از سه عامل اصابت پذیری، آسیب پذیری و برگشت پذیری است. در این تحقیق پایداری شبکه فرماندهی و کنترل پدافند هوایی مورد مطالعه قرار گرفته و راهکاری جهت ارتقاء آن ارایه گردیده است. تحقیق انجام شده از نوع کاربردی، توسعه ای و روش آن توصیفی با رویکرد آمیخته است. به منظور گردآوری داده ها، از مطالعات کتابخانهای با استفاده از ابزار فیشبرداری و مطالعات میدانی با استفاده از ابزار پرسشنامه بهره گرفته شده است. جامعه آماری در این تحقیق 120 نفر، حجم نمونه 92 نفر و روش نمونه گیری هدفمند بوده است. به منظور سنجش پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ و برای تحلیل کمی داده ها از آزمون رگرسیون خطی به کمک نرمافزار SPSS استفاده شده و برای ارزیابی صحت ضرایب معادله خط ارایه شده نیز از تست فیشر و تی-استیودنت بهره گرفته شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان میدهد که هر چند رویکرد تمرکزی در فرماندهی و کنترل و عدم تمرکز در اجرا به عنوان روشی متداول در شبکه های فرماندهی و کنترل پدافند هوایی محسوب میشود اما این روش، پایداری شبکه های فرماندهی و کنترل پدافند هوایی را در رویارویی با تهدیدهای هوایی پیشرفته با چالش روبرو نموده و اجرای ماموریت پدافند هوایی را غیرممکن خواهد نمود. نتایج تحقیق موید آن است که عدم تمرکز در فرماندهی و کنترل و اجرا روشی است که میتواند با کاهش میزان اصابتپذیری، کاهش میزان آسیب پذیری و ارتقاء برگشت پذیری،ارتقاء پایداری شبکه فرماندهی و کنترل پدافند هوایی را به همراه داشته و دوام و بقای سایر سامانه های پدافند هوایی را تضمین نماید.