بررسی مدیریت تلفیقی علف های هرز مزارع نخود دیم (Cicer arietinum L.)

به منظور بررسی کارآیی چند علف کش در تلفیق با کولتیواتورزنی بین ردیفها جهت کنترل علف های هرز مزارع نخود، آزمایشی در سال زراعی1393-94 در استان کرمانشاه بهصورت استریپپلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار به اجرا در آمد. عامل اصلی شامل عملیات کولتیواتور (کولتیواتورزنی و عدم کاربرد کولتیواتور) و عامل فرعی شامل کاربرد علف کش های پندیمتالین، لینورون، پیریدیت، ایزوکسافلوتل، متریبیوزین و پاراکوآت به ترتیب به میزانهای 0/82، 0/67، 1/5، 0/48، 0/42 و 0/05کیلوگرم ماده موثره در هکتار و شاهد دوبار وجین بودند. نتایج نشان داد که علف کش های پیریدیت و ایزوکسافلوتل به ترتیب با 78 و 75درصد، بیشترین و لینورون و پاراکوات بهترتیب با 29 و 34درصد، کمترین کنترل تراکم کل علف های هرز را داشتند. تیمارهای وجین + کولتیواتور، پیریدیت + کولتیواتور و پیریدیت، به ترتیب با 44/83، 44/46، 40/58 درصد افزایش، بیشترین عملکرد دانه نخود را به خود اختصاص دادند. همچنین تیمارهای ایزوکسافلوتل + کولتیواتور و ایزوکسافلوتل بهترتیب 37/18 و 34درصد عملکرد دانه نخود را افزایش دادند. نتایج نشان داد افزودن کولتیواتور به تیمارهای کاربرد علف کش های پیریدیت و ایزوکسافلوتل، تاثیر معنیدار آماری از نظر کاهش علف های هرز و افزایش عملکرد نخود نداشت. مناسبترین تیمار در جهت افزایش عملکرد دانه نخود، کاربرد علف کش پیریدیت به میزان 1/5کیلوگرم موثره در هکتار بود و کاربرد علف کش ایزوکسافلوتل از نظر عملکرد دانه، تعداد غلاف و وزن خشک بوته نخود اختلاف معنیدار آماری با علف کش پیریدیت داشت.