اثر پوشش گیاهی بر تعدیل احساس گرمایی فضای باز منطقه سیستان

آسایش حرارتی در فضای باز، مبحثی است که از حدود 1970 مطرح شده است و با توجه به تفاوت هایی که با آسایشحرارتی فضای بسته دارد، باید بر اساس شاخص های مناسب خود مورد سنجش قرار گیرد. همچنین ضرورت دارد کهآسایش حرارتی فضای باز در هر منطقه جغرافیایی ب هصورت مستقل ارزیابی شود. بنابراین، هدف از این پژوهش به طورکلی، مطالعه شاخص های اندازه گیری آسایش حرارتی در فضای باز و تعیین مناسب ترین شاخص، و به طور خاص بررسیوضعیت احساس گرمایی در فضای باز در اقلیم گرم و خشک سیستان با توجه به شاخص مناسب و شناخت عوامل ساختاریموثر بر تعدیل شرایط آسایش حرارتی فضای باز است. ازاین رو برای مطالعه، دو سایت متفاوت از لحاظ نوع و تراکم پوششگیاهی، تراکم ساختمانی و پوشش کف در منطقه سیستان در نظر گرفته شد. کار میدانی در روزهایی از ماه های تیر و مرداد1395 به عنوان نماینده ایام گرم تابستان و با فاصله زمانی 3 ساعت طی روز برای اندازه گیری تعیین شد. مطالعه و بررسیپژوهش های پیشین در فضای باز نشان داد که شاخص دمای معادل فیزیولوژیکی (PET) مناسب ترین و متداول ترینشاخص برای ارزیابی آسایش حرارتی فضاهای باز به شمار می رود. طبق تحلیل توصیفی سایت های منتخب به عنواننماینده فضاهای باز منطقه سیستان، میزان شاخص PET سایت شماره 1 که صرفا پوشش گیاهی و فاقد ساختمان است،از سایت شماره 2 که ترکیبی از پوشش گیاهی و ابنیه می باشد، 5/ 1 درجه سانتیگراد کمتر، و سایت شماره 1 از شرایطآسایش بهتری برخوردار است. همچنین مشخص شد که به طور کلی، احساس گرمایی منطقه سیستان طی تابستان دروضعیت خیلی داغ قرار دارد و تنها در نقاطی که پوشش گیاهی سایه انداز و متراکم وجود داشته باشد، این وضعیت بهاحساس گرمایی داغ تعدیل می یابد. تحلیل استنباطی داده ها نیز نشان داد که بین شاخص PET و متغیرهای اقلیمیدمای هوا، رطوبت نسبی و میانگین دمای تابشی و عوامل ساختاری نوع گونه گیاهی و تراکم پوشش گیاهی رابطه معناداریوجود دارد؛ بدین نحو که در حالتی که پوشش گیاهی وجود ندارد، بیشترین میزان PET ، در نقاط دارای پوشش گیاهیتنک و بوته ای PET متوسط و در نقاط دارای پوشش گیاهی درختی و متراکم کمترین میزان PET مشاهده شده است.