بررسی اثر کشندگی سیرینول Sirinol و اسپیرودیکلوفنEnvidor روی Tetranychus urticae Koch (Acari: Tetranychidae) در شرایط آزمایشگاهی و مزرعه ای

کنه تارتن دو نقطه ای یکی از آفات مهم و اقتصادی در مزارع لوبیا است. در این تحقیق، اثر آفت کش گیاهی سیرینول و کنه کش شیمیایی اسپیرودیکلوفن روی تخم و بالغ این آفت در شرایط آزمایشگاهی و مزرعه ای مورد بررسی قرار گرفت. از دستگاه برج پاشش برای زیست سنجی ها استفاده شد. از سوی دیگر، به منظور بررسی غلظت های 1000، 2000 و 4000 پی پی ام از آفت کش سیرینول و غلظت های 300، 600 و 1200 پی پی ام از کنه کش اسپیرودیکلوفن، ازمایشی در شرایط مزرعه ای با 7 تیمار و 4 تکرار در قالب طرح بلوک کامل تصادفی انجام گرفت. نمونه برداری از جمعیت آفت یک روز قبل، سه، هفت، چهارده، و بیست و یک روز پس از تیمار انجام گرفت. میزان LC50 آفت کش سیرینول برای تخم و کنه بالغ با گذشت 72 ساعت از زمان تیمار به ترتیب 1192/3 و 592/3 پی پی ام و میزان LC50 کنه کش اسپیرودیکلوفن به ترتیب 289/9 و 172/9 پی پی ام برآورد شد. براین اساس، کنه های بالغ نسبت به تخم ها حساسیت بیشتری در برابر دو ترکیب ذکر شده داشتند. نتایج زیست سنجی مزرعه ای نشان هنده دام اثر طولانی تر آفت کش سیرینول بود. به طوری که 21 روز پس از تیمار میزان کشندگی غلظت پیشنهاد شده مزرعه ای این ترکیب برای کنه تارتن بالغ92/11 درصد بود. همچنین سمیت این ترکیب برای کنه شکارگر Athias-Henriot Phytoseiulus persimilis بسیار کمتر از کننه کش اسپیرودیکوفن بود براساس معیارهای IOBC آفت کش سیرینول در نمونه برداری های 21 روز پس از تیمار و در غلظت پیشنهاد شده مزرعه ای در گروه سموم با خطر کم و کنه کش اسپیرودیکلوفن در گروه سموم خطرناک برتی این دشمن طبیعی دسته بندی شدند.