بررسی ارتباط بین گزارش دهی خطاهای پزشکی با آگاهی و نگرش دانشجویان مامایی در دانشگاه های آزاد اسلامی و علوم پزشکی اصفهان در سال 1394

مقدمه: خطاهای پزشکی به عنوان یکی از ارکان اصلی حاکمیت بالینی در قسمت مدیریت خطر اهمیت قابل توجهی دارد و خطا در عرصه ی ارائه ی خدمات سلامت، پدیده ای آسیب رسان و در بعضی مواقع غیر قابل جبران می باشد، بنابراین شناسایی فرهنگ گزارش دهی خطاها برای دانشجویان در حال تحصیل به منظور امکان به حداقل رسیدن خطاها الزامی باشد. از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط بین گزارش دهی خطاهای پزشکی با آگاهی و نگرش دانشجویان مامایی در دانشگاه های آزاد و علوم پزشکی اصفهان در سال 1394 انجام شد. روش کار: این پژوهش به صورت توصیفی - همبستگی بود و در بین کلیه دانشجویان مامایی در عرصه دانشگاه های آزاد اسلام و علوم پزشکی اصفهان انجام گرفت. ابزار جمع آوری داده ها شامل چک لیست رخداد خطاها و پرسشسنامه های محقق ساخته آگاهی و نگرش نسبت به گزارش دهی خطاها بوده است. روایی و پایاییاین ابزارها از طریق اعتبار محتوا و ضریب آلفای کرونباخ تعیین، و نتایج حاصله با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون، اسپیرمن) و نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: نتایج حاصل حاکی از آن است که گزارش دهی خطاها در دانشجویان 90 درصد و بیشترین خطای انجام شده در فرآیندهای زایمانی بوده است. همچنین در این پژوهش، میانگین نمره آگاهی و نگرش به ترتیب در دانشجویان نسبت به گزارشدهی خطاهای پزشکی 45/3 و 64/8 بوده است. همچنین نتایج نشان داد که بین نگرش دانشجویان و وضعیت گزارش دهی خطاها همبستگی مستقیم وجود داشت (P=0/001)، این درحالیست که بین آگاهی دانشجویان مامایی وضعیت گزارش دهی خطاها همبستگی معنادار وجود نداشت (P=0/14). نتیجه گیری : بر اساس نتایج تحقیق حاضر مبنی بر آگاهی و نگرش مناسب در دانشجویان مامایی و اقدام به گزارش دهی خطاها توسط ایشان و همچنین با عنایت به اجتناب ناپذیر بودن خطاهای شغلی، بایستی به نقش مهم دانشجویان در کنترل و اجرایی نمودن هر چه بهتر فرآیندهای درمانی و مراقبتی توجه ویژه ای نمود و محیطی مناسب جهت تقویت عملکردهای شغلی فراهم کرد.