بررسی تاثیر کاهش اختلال دژنراتیو یا التهابی متعاقب استفاده از سینامالدهید در مدل ضایعات کبدی در موش سوری

بیماری های کبدی، از مشکلات عمده مردم در جهان می باشد. داروهای شیمیایی مورد استفاده برای درمان این بیماری اغلب دارای اثرات جانبی می باشند. گیاهی که بتواند جایگزین داروهای مورد استفاده در حال حاضر شوند لازم و ضروری می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سینامالدهید بر روی ضایعات کبدی ناشی از استامینوفن می باشد. در این مطالعه 24 موش سوری نر با وزن 25-20 گرم به سه گروه هشت تایی تقسیم بندی شدند. گروه اول به عنوان گروه کنترل به مدت 7 روز نرمال سالین 9,0 درصد به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کرد. گروه دوم استامینوفن 500 میلی گرم/کیلوگرم را در روز 8 به صورت تک دوز دریافت کرد. گروه درمانی سوم به صورت همزمان سینامالدهید با دوز 250 میلی گرم/کیلوگرم به مدت 7 روز و استامینوفن 500 میلی گرم/کیلوگرم را در روز 8 به صورت تک دوز دریافت کردند. موش ها 24 ساعت پس از تزریق استامینوفن کشته شدند و بافت کبد برای ارزیابی پاتولوژی جدا شد. بر اساس نتایج این مطالعه استامینوفن منجر به ایجاد ضایعات پاتولوژی از جمله نکروز، پرخونی، اینفیلتریشن سلول های آماسی و دژنرسانس واکوئولی در بافت کبد شد. درمان همزمان با سینامالدهید در دوز 250 میلی گرم بر کیلوگرم به طور موثری منجر به کاهش ضایعات پاتولوژی ناشی از استامینوفن در بافت کبد گردید. نتایج این مطالعه نشان داد که سینامالدهید به عنوان ترکیبی موثر برای درمان مسمومیت ناشی از استامینوفن می تواند مورد استفاده قرار گیرد.