بررسی میزان آگاهی و شناخت دبیران و دانش آموزان در خصوص لزوم حفظ و احیا منابع طبیعی و محیط زیست مطالعه موردی: دبیرستان های دخترانه نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شیراز

منابع طبیعی به عنوان بستر توسعه پایدار، پشتوانه حیات طبیعی رنجور و متاثر از انواع تخریب است و بهره برداری پایدار از آن و انتقال آن به نسلهای آینده باید در راستای توسعه پایدار باشد. به منظور دستیابی به توسعه پایدار، آموزش عمومی و فرهنگ سازی در جامعه به ویژه دبیران و دانش آموزان ضروری است. این تحقیق در نظر دارد ضرورت حفظ و احیا منابع طبیعی از منظر دبیران و دانش آموزان را مورد سنجش و ارزیابی قرار دهد. تحقیق حاضر با استفاده از پرسشنامه و در سطح جامعه آماری مشتمل بر 173 نفر دانش آموز دختر دبیرستانی و 138 نفر دبیر صورت گرفته است. استفاده از آمار توصیفی و انجام آزمون های t-studentو AnoVa در محیط نرم افزاری SPSS اساس تحلیل تحقیق حاضر است. نتایج نشان داد آموزه های منابع طبیعی سهم کمی در کتب دبیرستان داشته و دبیران نیز اطلاع کامل از شناخت منابع طبیعی و روشهای حفظ و احیا آن ندارند. میزان ارتباط سازمانهای متولی امر حفاظت و احیا منابع طبیعی با وزارت آموزش و پرورش نیز محدود می باشد. این امر موجب می شود نسل جوان و آینده ساز این سرزمین که باید عهده دار امانتی همچون عرصه های منابع طبیعی و محیط زیست باشند، از اهمیت و ضرورت حفظ و احیا آن غافل مانده و این امر روند تخریب عرصه های مذکور را بیش از پیش خواهد کرد. لذا ضروری است وزارت آموزش و پرورش نسبت به بررسی نواقص کتب درسی و افزایش سطح آگاهی دبیران در این خصوص گام اساسی بردارد.