شایستگی فرهنگی یک الزام در مددکاری اجتماعی نوین
در مددکاری اجتماعی توجه به شرایط محیطی افراد، گروه ها و جوامع و زیست جهان آنان که برگرفته از ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی انان می باشد، دارای اهمیتی روز افزون است. در این میان مطالعات جدید و استاندارهای جهانی توجه به حوزه صلاحیت های فرهنگی مددکاران اجتماعی را بیش از گذشته حائز اهمیت دانسته است.
صلاحیت فرهنگی در مددکاری اجتماعی و خدمات اجتماعی بر سه عرصه توسعه نگرش ها، بینش ها و مهارت ها متمرکز است. همچنین در شایستگی فرهنگی ابعاد فردی، گروهی، سازمانی و اجتماع محور مورد توجه بوده و در صدد حمایت از تکثر و تنوع فرهنگی مراجعان و احترام و پذیرش آنان در فرایند توانمندسازی است.
مددکاران اجتماعی در برخورد با فرهنگ های گوناگون لازم است ضمن خودآگاهی فرهنگی که طبعا بخشی از خودآگاهی حرفه ای است به کسب دانش میان-فرهنگی و چند-فرهنگی به درک درست و نزدیک به واقعیت های میان اذهانی مراجعان و جوامعی که در آن فعالیت دارند مبادرت نمایند.
توجه به ابعاد فرهنگی و هنجاری مراجعان و جوامع محلی از آن روی دارای اهمیت است که این امر گامی اولیه را برای مشارکت اجتماعی و کمک به درگیر شدن جوامع در برنامه های توسعه مبتنی بر اجتماع فراهم می آورد. از سوی دیگر توجه به تنوع و تکثر فرهنگی جوامع به خودی خود می تواند زمینه هایی را برای کشف ظرفیت های افراد و گروه ها برای برون رفت از مشکلات و مسائل اجتماعی آنان رقم بزند.