ترور با زبان و قلم ممنوع

بسم الله الرحمن الرحیم

ترور واژه ای است که اعمال ضد انسانی برخی از انسان نماها را منعکس می کند و از نظر شرع ، عرف و عقل یک عمل منفور ، مبغوض و نکوهیده است

اماخوانندگان عزیز! هیچ دقت کرده ایم که هرکدام ازما که ترور وکشتار تروریست های امثال داعش را محکوم می کنیم واز آن ابراز تنفر وانزجار می نماییم، ممکن است تروریست باشیم؟!

تروریست ؟ آری تروریست ! تروریست حتی بعضی از اولیای خدا !

البته نه تروریست شخص انسانها بلکه تروریست شخصیت آنها، شخصیتی که به مراتب مهم ترو ارزشمند تر از شخص است.

البته ترور، نه بااسلحه های گرم وسرد فلزی وباروت ومواد انفجاری ، بلکه با اسلحه نرم ومقدس زبان وقلم .

همان زبانی که بهترین وبدترین عضو انسان ، و کلید هرخیرو شری به حساب می آید(تحف العقول ، ص 298)، بدترین و شر بودنش به خاطر همین تروریست بودنش هست.

همان زبانی که از بزرگترین نعمت های خدای رحیم است که بعد از آفرینش به بشر عنایت فرموده است(رحمان/4) اما اگر تروریست شود از سلاح های شیمیایی واتمی اگر خطرناکترنباشد کمتر نیست ؛ زیرا سلاح های اتمی یکباره نابود می کند اما سلاح زبان که تروریست شخصیت شده باشد هرروز وهرلحظه شخصیت شخص را نابود می کند. از این رو خالق حکیم وسازنده علیم زبان ، آن را در دو حصار قرار داده است یکی حصار لب ودیگرحصار دندانها.

همان زبانی که استخوان ندارد ویک تکه گوشت نرم ولطیف است اما آن چنان برندگی دارد و زخم عمیق ایجاد می کند که با هیچ دارویی پزشکی وطب سنتی قابل بهبودی نیست. چنانکه در مورد زخم شمشیرو زبان گفته اند:

جراحات السنان لها التیام ولا یلتا مم جرح اللسان

یعنی زخم شمشیر بهبودی می یابد ولی زخم زبان نه.

آری اگر قلم این اسلحه مقدس وسمبل فرهنگ و پیشرفت وشکوفایی، تروریست شد با یک امضاء یا جاری شدن خونش روی صفحه ای ، خون های اشخاص را می ریزد و شخصیتی شخصیت های برجسته را ترور می نماید ، تنها فرقی که بین ترور شخص وشخصیت است این است که درترور شخص جوی خون به عنوان ماده حیاتی او راه می افتد، اما در ترور شخصیت این خون دیده نمی شود ولی ماده حیاتی دیگر به نام آبرو که یک عمر جمع کرده است برزمین می ریزد.

پس مواظب زبان وقلم مان باشیم.

هرچند می دانیم ولی توجه داشته باشیم که گلوله ها و مواد انفجاری و ویرانگر اسلحه ای زبان دروغ ، غیبت وتهمت ، افتراء بستن وشایعه سازی ، و... است که شخصیت انسانهارا نشانه گرفته وآن را ترور وتخریب می کند.

می دانیم ولی توجه داشته باشیم که سخن چینی ونمامی و ایجاد فتنه ونفاق ترورشخصیت است ، بلکه بدتر از ترور است چون « و الفتنه اشد من القتل »(بقره/191) فرموده است. توهین وتحقیر وبردن آبروی اشخاص ترور شخصیت است، نشر وانتشار وگفتن سخنان ضد دین وانسانیت ترور معنویت و انسانیت است ، بلکه به مراتب بدتر از ترور شخص است چون آیه مبارکه قرآن که می فرماید: کشتن یک انسان بی گناه مساوی باکشتن همه انسانهاست(مایده/32) ، یعنی منحرف و گمراه ساختن دیگران ، وترور انسانیت و معنویت کردن، مساوی باکشتن همه است.(الکافی ،ج2 ، ص210).

آری ممکن است ما تروریست باشیم اما نه با اسلحه گرم وسرد فلزی وباروت مواد انفجاری بلکه با اسلحه از جنس قلم ، همان قلمی که واسطه نقل وانتقال و وسیله نشر وانتشار علم ودانش است وفرهنگ و تمدن وپیشرفت بشرمرهون اوست، همان قلمی که خالق بشربه آن سوگند یاد می کند و به خون جوشان آن ، که باگذر برسطر وصفحه ها، آن را رنگین می سازد وسرنوشت فرد، خانواده وجامعه هارا رقم می زند(ن و القلم و ما یسطرون )(قلم/1).

اما اگر همین قلم تروریست شد ، شخصیت هارا ترور می کند بدون اینکه قطره از خون آنها بریزد، معنویت را به مسلخ می کشاند وحقایق را وارونه نشان می دهد. امثال کسانی که قلم شان در اختیار دشمن بیرونی وفراعنه انسانی و یا دراختیار دشمن درونی و هواهای نفسانی قرار می گیرد ویا بدون تعهد وتخصص اظهار نظر متخصصانه می کنند.

هرچند این دواسلحه مقدس جرم(وجثه) شان صغیر وکوچکند ، ولی جرم شان آن چنان کبیروبزرگ است که دیگر قابل جبران نیست.

پس مواظب زبان وقلم مان باشیم.