رویکرد انتقادی بر روش های قدیمی انتخاب حجم نمونه در مقالات

یکی از مشکلاتی که مقالات چاپ داخل کشور را به چالش می کشد انتخاب حجم نمونه با استفاده از روش های قدیمی است که در سطح دنیا امروزه طرد شده است.از زمان ارائه فرمول کوکران برای انتخاب حجم نمونه در 1950 و انتشار آن در قالب مقاله (Cochran, 1968) بیش از 70سال گذشته است و از ارائه جدول نمونه گیری کرچسی مورگان (Krejcie & Morgan, 1970) بیش از 50 سال می گذرد . سپس در سال 1995 بارکلی در مقاله خود از روشی که در خارج از ایران با عنوان ده برابر ودر ایران به قاعده سرانگشتی شهرت دارد استفاده و به ان استناد کرد این روش بیان می کند که محقق حداقل نمونه ای که برای پژوهش خود انتخاب می کند باید ده برابر تعداد سوالات پژوهش باشد و پس از او افراد متعددی از جمله پروفسور هیر به این روش نمونه گیری استناد داده اند. بسیاری از محققین به این مقاله استناد کرده اند (Barclay et al., 1995) (Hair et al., 2012) اگر چه به نظر می رسد امروزه در سطح جهان دیگر از روش های نمونه گیری کوکران و مورگان استفاده نمی شود متاسفانه با این وجود هنوز برخی از اساتید و نشریات داخل کشور اصرار دارند تا از این روش ها در مقالات استفاده شودو گواه این ادعا مقالاتی است که هنوز با این روش نمونه گیری چاپ می شوند. با توجه به ابداع آزمون کایزر بارتلت که وظیف ان بررسی کفایت حجم نمونه در مقالات است، یکی از مزایای استفاده از این روش انتخاب حجم نمونه تسریع و تسهیل روند پژوهش ها خواهد بود.