تفاوت علمی ایران و آمریکا

لابی مقاله در دانشگاهای دولتی برای ارتقا مرتبه علمی!!! برخی استادان با تحت فشار گذاشتن دانشجوها به دنبال چاپ مقاله علمی پژوهشی و ISI هستند علمی پژوهشی یک ساختار نامعتبر در ایران هست مجلات و فصلنامه ها داوری این مقالات را با آشنا بازی و ارتباط بین استادان بهم دیگر پذیرش می دهند!!!! در کشور می توان ۲۰ مقاله را در مدت ۳ ماه به همین شیوها پذیرش گرفت تصور کنید استادی با مقالات دانشجوها بشود از استادیار به دانشیاری و استاد تمامی و بعد دانشجو ها در جامعه شغلی نداشته باشند و بعضا فشار به دانشجوها حتی باعث خودکشی هم شده است لذا ظاهرا فقط دانشجو وسیله و ابزاری برای ارتقا استادان است شما در ۷ سال با همین شیوه می توانید استاد تمام بشوید در صورتی که در جهان این ۷ سال ۲۵ سال است!!!!! ببنید جهانیان کجا می روند و ما کجا می رویم در خارج از کشور اگر دانشجویی معلولیت و قطع عضو هم باشد اما ایده و خلاقیت داشته باشد هم هزینه علم اش پرداخته می شود و هم امکانات زندگی فراهم می شود اما در کشور ما برعکس است و صرفا با پارتی بازی و آشنا بازی می توان مشکلات را حل کرد!!!!! و کسی که معافیت پزشکی دارد یا بیماری اما دانش دارد در کشور به آن فرد بها داده نمی شود علت پیشرفت شیطان بزرگ که معروف به آمریکا از نظر برخی ها است همین رویکرد نگاه مثبت به افراد سالم و بیمار است آمریکا فقط می گوید هر ایده و اختراعی داری من پذیرا هستم مهم نیست بیماری داشته باشی یا نداشته باشی تفکر و علم ات مهم است این فرق کشور ۴۰۰ ساله با یک کشور ۷۰۰۰ ساله است.