تضمین حق دسترسی به وکیل مدافع در اسناد حقوقی بین الملل

حق دسترسی به وکیل مدافع در اکثر کنوانسیون های بین المللی حقوق بشر شناسایی و تضمین شده است. در این مقاله، جنبه هایی از این تضمین، با تحلیل مقررات معاهدات حقوق بشری و تاثیر این کنوانسیون ها بر رویه عملی قانونگذاران بیان شد. همچنین برخی از مقررات در تعدادی از کشورها مورد بررسی قرار گرفت تا سازگاری آنها با کنوانسیون ها بررسی شود. رهیافت پژوهش ما را بر این رهنمون ساخته است که اسناد حقوقی بین المللی ناظر به حق دسترسی به وکیل مدافع، همگی مبتنی بر اصل بنیادنی حق دادرسی منصفانه هستند. این اسناد استانداردهای بین المللی را در خصوص حق دسترسی به وکیل مدافع در معاهدات (کنوانسیون ها) پایه ریزی کردهاند که آن ها نیز به نوبه خود نسبت به دوب عضو، روح عام حاکم بر کنوانسیون های بین المللی حقوق بشر در ارتباط با حق دسترسی به وکیل مدافع به بازگوی این مطلب است که دو جنبه از این میان، از اهمیت حیاتی برخوردار است: جنبه اول اینکه، لازم است حق ها، نهتنها برای متهم، بلکه برای وکیل مدافع نیز تضمین شود. جنبه دوم که تاکید بیشتری روی آن می شود، آن است که دولت نسبت به یاری رساندن به وکیل مدافع و موکلان وی با تمام شرایط لازم جهت تحقق حق هایشان، مسئولیت دارد. توصیف جزئی تر فوق الذکر، بیانگر آن دسته از جهت گیری های اساسی است که دولت های عضو باید رعایت کره و بدانها احترام گذارند بدین ترتیب، حق دسترسی به وکیل مدافع در مقام اعمال حق دادرسی منصفانه یک قاعده آمره بوده و باید تضمین شود.