تحقق اهداف توسعه پایدار با تاکید بر آموزش زنان

زنان یکى از مهمترین گروه هاى اجتماعى متاثر از کیفیت زندگى و در عین حال موثر بر آن می باشند و ارتباطموثرى با گروههاى اجتماعى جامعه دارند ،علاوه بروظایف شخصى و خانوادگى نقش فعالى را در پیشرفت هاى اجتماعىو توسعه ی پایدار آن ایفا مى کنند. نگرش ها و باورها، موانع و چالش های پیش رو و راهکارهای جنسیتی وپیش داوری ها در مورد توانایی ها و قابلیت های زنان، مانع بزرگی در آموزش و مشارکت این بخش از منابع انسانی، درفرایند توسعه است؛ مطالعات انجام شده، نشان داده است که زنان عامل مهمی برای رشدو توسعه هستند. با آموزش وبالا بردن سطح سواد زنان و افزایش مشارکت های آنان در مسائل اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و زیست محیطیو...می توان رشد و توسعه انسانی را بالا بردو این امر در درجه اول نیازمند تغییرات اساسی در روند آموزش زناندرجوامع مختلف است. اعلامیه جهانی حقوق بشر و میثاق بین المللی حقوق اقتصادی و اجتماعی و فرهنگی ازمهمترین اسنادی است که بر حق آموزش تاکید دارد.حقوق بین الملل بشر به حفظ این حق اولیه بشری به شکلقوانین موضوعه جدید تاکید مضاعف نموده ولی هنوز از ضمانت اجرای کافی برخوردار نیست و بایستی به شکلاجباری مورد تلاش و همت همگان قرار گیرد. شروع فرایند آموزش،بدون ایجاد زمینه ای برای توانمندسازی اندیشهدرباره درستی یا نادرستی شکل و ماهیت آموزش و نیز بی توجهی به لزوم آموزش عقلانی و سیستماتیک می تواندخود به نتیجه ای بس ناگوار ختم گردد. در این مقاله محقق در صدد آن برآمده تا به واکاوی راهکارهای دستیابی بهاهداف توسعه پایدار از طریق حق برآموزش زنان، با روشی کتابخانه ای- اسنادی ، به بررسی توصیفی- تحلیلی موضوع بپردازد. لیکن سوال اصلی این است که آیا آموزش و مشارکت زنان سبب دستیابی به اهداف توسعه پایدار میشود در پاسخ باید اذعان داشت تازمانی که به زنان کشورهای مختلف به عنوان نیمی از نیروهای انسانی در روندتوسعه توجه کافی نشود تحقق توسعه پایدار آرزویی محال به نظر می رسد.