بررسی متغیرهای تاثیرگذار بر خودتاب آوری از دوره ی نوجوانی تا آغاز بزرگسالی: مطالعه ی مروری نظام مند

یکی از مفاهیم مهم و تاثیرگذار در خصوص تعامل میان فرد و محیط و اتخاذ راهبردهای مناسب رفتاری، خودتاب آوری می باشد.خودتاب آوری عاملی محافظ در برابر پیامدهای منفی در حوزه های مهم زندگی است. مطالعه ی حاضر، مروری است نظام مند برپژوهش های مربوط به شناسایی متغیرهای تاثیرگذار بر خودتاب آوری در دوره ی گذار اواخر نوجوانی به اوایل بزرگسالی. سوالاتاساسی این پژوهش این است که اگر خودتاب آوری حقیقتا نقشی اساسی در سازگاری افراد ایفا می کند، چه عواملی این ساختار را دربدو بزرگسالی حفظ می کند پیش آیندها و پیامدهای خودتاب آوری در این دوره ی گذار چیست به منظور پاسخ به این سوالات، ازپایگاه های مختلف اطلاعاتی مانند: Google Schoolar Sciencedirect.com, Cambridge Core, Elsevier, Sagepub.com, Taylor استفاده شد و نهایتا 6 مقاله با کلید واژه های تاب آوری، خودت ابآوری، نوجوانی و جوانی استخراج وبررسی شد. نتایج بررسی ها نشان دادند که خودتاب آوری در دوره های گذر بخصوص از نوجوانی به اوایل بزرگسالی بسیار حایز اهمیتاست و رابطه ی پیش آیندها و پیامدهایی همچون مثبت نگری، خودکارآمدی عاطفی و مشکلات درون داد و برون داد با این سازه معنادارمی باشد. البته برای بررسی عوامل بیشتر در ارتباط با خودتاب آوری نیاز به بررسی های بیشتر و سازمان یافته تری است.