لزوم ابلاغ و اعلام قبولی در حقوق ایران، انگلیس و اصول قراردادهای تجاری بین المللی
محل انتشار: پژوهشنامه حقوق تطبیقی، دوره: 1، شماره: 2
سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 369
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JLPS-1-2_007
تاریخ نمایه سازی: 10 خرداد 1399
چکیده مقاله:
اظهار و اعلان اراده و اشکال گوناگون آن مسائلی را مطرح میکند؛ از جمله اینکه آیا لازم است قبولی، به اطلاع موجب برسد به عبارت دیگر آیا اطلاع موجب از قبولی، لازمهی تاثیر قبولی و تحقق عقد است اگرچه در حقوق ایران اطلاع موجب از قبولی لازمهی تحقق عقد نیست و در فرض عدماطلاع موجب از قبولی نیز، عقد محقق میگردد؛ اما در حقوق انگلیس و اصول قراردادهای تجاری بینالمللی(Unidroit) قاعدهی کلی این است که اعلام و ابلاغ قبولی از جمله شرایط قبول موثر است که بدون آن قبول معتبر نبوده و عقدی تشکیل نمیگردد. با در نظر گرفتن این قاعدهی کلی، در صورت عدم اطلاع موجب از قبولی، جز در موارد استثنایی از قبیل قراردادهای یکجانبه، تقصیر موجب، ابلاغ از طریق پست، شرایط ایجاب و... هیچ قراردادی منعقد نخواهد شد و در نتیجه هیچ التزامی برای وی ایجاد نمیشود. از هم این رو در نظامهای حقوقی مختلف در باب اعلان قبول رویکردهای متفاوتی وجود دارد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
رضا مقصودی
استادیار گروه حقوق دانشگاه گیلان، (نویسنده مسئول)
نورا احسانگر
دانش آموخته مقطع کارشناسی ارشد حقوق خصوصی دانشگاه گیلان
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :