بررسی دیه اعضا در زن و مرد از منظر فقه امامیه و حقوق ایران

لازمه عدالت و حقوق فطری و انسانی زن و مرد، تفاوت آنها در برخی حقوق است و آنچه در قوانین وجود دارد در حقیقت، تفاوت است، نه بی عدالتی. تفاوت در حقوق ناشی از تفاوت در استعدادهای زن و مرد است. در خصوص دیه اعضا و جوارح در مجموع دو نظر وجود دارد: یک نظر که مشهور فقهای امامیه اعتقاد دارند آن است که تا زمانی که دیه عضو و یا جراحت به یک سوم دیه کامل نرسیده است، زن و مرد به طور مساوی دربرابر یکدیگر قصاص میشوند،اما زمانی که دیه به یک سوم و یا بالاتر ازآن رسید، مرد به شرطی در برابر صدماتی که به یک زن وارد ساخته قصاص میشود که زن نصف دیه صدمه وارد شده به خود را به او پرداخت کند .نظر دوم بیان میدارد زمانی که دیه زن به بیش از یک سوم دیه مرد رسید، مرد به شرطی در برابر صدماتی که به یک زن وارد ساخته قصاص میشود که زن نصف دیه صدمه وارد شده به خود را به او پرداخت کند.شیخ طوسی در کتاب النهایه، محقق حلی در کتاب شرایع، علامه حلی در کتاب قواعد الاحکام، شیخ طوسی در کتاب الخلاف، طباطبایی در کتاب ریاض المسائل، نجفی در جواهر الکلام، خویی در کتاب المنهاج دارای دیدگاه اول هستند.شیخ مفید در المقنع، شیخ طوسی در النهایه و مبسوط و استبصار و ابن ادریس در سرائر دارای دیدگاه دوم هستند.