اثربخشی روان درمانی انگیزشی بر شادکامی و خوشبینی نوجوانان بزهکار

هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر روان درمان انگیزشی بر شادکامی و خوش بینی نوجوان بزهکار انجام شد. روش: روش پژوهش شبهه ازمایشی بوده و از طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه نوجوانان حاضر در کانون اصلاح وتربیت شهر مشهد در سال 1397 بود. در این تحقیق نمونه گیری به صورت در دسترس و با گمارش تصادفی بود. پس از شناسایی این افراد در مراکز مربوطه و مصاحبه آن ها از بین این افراد 30 نفر به صورت نمونه داوطلب انتخاب شد و در نهایت به تصادف، در دو گروه آزمایش 15 نفر و لیست انتظار 15 نفر گمارده شدند. گروه آزمایش در طی 8 جلسه تحت روان درمانی انگیزشی قرار گرفتند و گروه گواه درمانی دریافت نکرد. ابزار پژوهش پرسشنامه شادکامی اکسفورد و پرسشنامه سنجش خوش بینی توسط شییر و کارور بود. یافته ها: تحلیل کواریانس چند متغیره نشان داد که بین متغیرهای شادکامی و خوش بینی بین گروه آزمایش و گواه تفاوت وجود دارد. p‹0.05 نتیجه گیری: روان درمانی انگیزشی بر شادکامی خوشبینی نوجوانان بزهکار تاثیرگذاراست.