نظارت بر دستگاه های اداری در نظام حقوقی ایران

نظارت در لغت به معنای نگاه کردن و در اصطلاح حقوقی به معنای داشتن اختیار قانونی برای دقت و بررسی وسنجش اعمال اشخاصی است که مورد نظر قانونگذار یا شخص ناظر است. هدف اساسی از نظارت جلوگیری ازفساد اداری و کنترل کیفیت انجام وظایف و مسئولیت های محوله بر دولت است.حکومت ها و دولت ها، از قرنها پیش با مشکل فساد اداری روبرو بوده اند به طوری که در متون باستانی نیز اشارات متعددی به این پدیده شدهاست.امروزه نیز فساد در نظام اداری، کم و بیش گریبان گیر همه کشورهاست.بررسی پیامدهای فساد اداری نشانمی دخد فساد اداری مانع رشد رقابت و موجب خنثی شدن تلاش ها در جهت کاهش فقر و تبعیض اجتماعی،باعث تضعیف انگیزه ها، موجب زیان های اجتماعی یا تضعیف نهادهای موجود، زیان های سیاسی یا توضیعناعادلانه منابع و بالاخره زیان های اقتصادی می شود. امروزه نظارت بر دستگاه های اداری و نقش آن در تامینعدالت و تضمین کامل حقوق مردم و تعمیم عدالت و برابری به تمام سطوح جامعه و در نهایت تحقق دولت ونظام اداری کارآمد و مطلوب بر کسی پوشیده نیست. وانگهی، یکی از خصایص غیرقابل انکار در حکمرانی خوبو مدیریت شایسته در حکومت های امروزی، اعمال نظارت است.از این رو جمهوری اسلامی ایران تلاش هایجدی و گستره ای را جهت پیشگیری از بروز فساد اداری، جرم شناسی انواع فساد اداری و مبارزه قاطعانه با آنانجام داده است.از طرف دیگر نیز، اهمیت نظارت در نظام جمهوری اسلامی ایران به اندازه ای است که در قانوناساسی توجه بسیار بالا و ویژه ای به موضوع نظارت شده است.